A TALE OF TWO ALLSTONS
“Mindig eléggé megsértődöm, amikor a Globe-ban vagy bármely más kocsmában azt olvasom, hogy “zordnak” neveznek bennünket” – mondja Joyce Radnor, aki 22 éve lakik a Hopedale Street-en. “Allstonnak ez a része biztosan nem koszos. Épp ellenkezőleg, egy kicsit unalmasak vagyunk. Az emberek munkába járnak, hazajönnek, a gyerekek iskolába mennek. Csak egy átlagos környék. És valahányszor azt a szót hallom, hogy ‘koszos’, összerezzenek. Én nem ott élek.”
Radnor ugyanazzal a nyelvezettel írja le a környékét, mint 50 évvel ezelőtt Barry’s Corner lakói, amikor tiltakoztak a terület nyomorúságosnak minősítése ellen. “Az emberek törődnek egymással. Senki sem taxival vagy Uberrel megy a reptérre, a szomszédod visz be. Ha szükséged van egy csésze cukorra, elmész a szomszédba. Ez egy ilyen hely.”
A Massachusetts Turnpike-tól északra fekvő Allston területe, amelyet alacsonyabb fekvése miatt néha Lower Allstonnak is neveznek, jelentősen eltér a vidám egyetemi buliváros képétől, amellyel Allstont gyakran társítják. Allston-Brightonban összességében az egyik legalacsonyabb a lakástulajdonosi arány Boston városában; az American Community Survey 2006 és 2013 közötti ötéves becslései szerint ez a szám bizonyos, főiskolásokkal teli sarkokban 2 százalék alá esik. North Allstonban azonban magasabb a tulajdonosi arány, közel 25 százalékos. Ezekben az utcákban az ingatlantulajdonosok általában többet fektetnek be a környékükbe, mint a Turnpike-tól délre lakók, és így jobban érdekeltek abban, hogy beleszólásuk legyen a fejlesztési folyamatba.
“Könnyű összegyűjteni a csapatokat” a közösségi gyűlésekre, petíciókra és grillezésekre, mondja Paul “Chip” Alford, a Windom Street lakója, aki szeretettel beszél az otthonát körülvevő hét egybefüggő tömbről. A North Harvard Street északi részén zajló gyors fejlődés ellenére – beleértve a Continuum lakókomplexumot, amely jelenleg havi 2500 dollár körüli áron hirdet stúdióbérleteket – Alford hangsúlyozza, hogy az ő környéke, amelyet a helyi rendőrség szerinte “Allston gyöngyszemének” nevez, nagyrészt változatlan. “Majdnem olyan, mint amilyen 20, 30, 40 évvel ezelőtt volt.”
Az Allston Village és North Allston közötti reputációs szakadék történelmi. Brighton, amelynek Allston egykor része volt, a 20. századig a szarvasmarha-ipar egyik központja volt. A helyi munkások Lower Allstonban telepedtek le, távol a város vágóhidak, szállodák és bárok központjától, ahová a kereskedők a marhapiacra érkeztek a városba. A terület történetéről szóló egyik könyvében William Marchione szerző a Boston Messenger 1872-es kiadásából idéz egy beszámolót:
Brightont, azt hiszem, minden rossz menedékének és a bűn barlangjának tartják. Menj, ahová akarsz, és a szép nevére rágalom vetül. Nos, nem Brighton vagy a város lakói azok, akik sokkal rosszabbak, hanem azok az emberek, akik a faluba jönnek, és azt gondolják, ha már ideérnek, nem számít, csak Brighton, azt tehetünk, amit akarunk.”
A “emberek, akik a faluba jönnek” helyett “egyetemisták”, és ezt akár a múlt héten is írhatták volna. Allston egyes részei már régóta szarok.
Ötven évvel ezelőtt, amikor a környéket célba vették a városfelújítás során, Allstonnak nem volt elkötelezett képviselője a városházán. Manapság Allstonnak és Brightonnak van Mark Ciommo városi tanácsos, akinek a támogatói bázisa túlnyomórészt az utóbbiban van. Bostonban az egyik legalacsonyabb a választási részvétel – a Marty Walsh polgármestert választó választáson a Kenmore Square és a Cleveland Circle között húzódó körzetben szavazott a legkevesebb ember, a lehetséges résztvevők mindössze 19 százaléka adta le szavazatát -, az allstoni választóknak kevés politikai befolyása van.
“Mi húzzuk a rövidebbet” – mondja Alford. “Bármilyen pénzinfúzió vagy fejlesztés a Harvard Egyetemen keresztül fog történni.”
A Radnorhoz és Alfordhoz hasonló ingatlantulajdonosok nem az egyetlenek, akik megégették magukat. Bár a Massachusetts Turnpike-tól északra nő a lakástulajdonosok aránya, Allston lakosságának túlnyomó többségét a bérlők teszik ki. A bérlők talán nem fektetnek be ugyanolyan mértékben a környékbe, mint a lakástulajdonosok – kisebb valószínűséggel vesznek részt a helyi választásokon vagy vesznek részt civil csoportokban -, de egyes lakosok szeretik azt a zordságot, amelyet Radnor gúnyol.
“Mindig úgy jellemeztem Allstont, mint egy nagy, piszkos rock ‘n’ roll nyári tábort felnőtt felügyelet nélkül” – mondja a 33 éves Allie Caporale, aki punkzenész és varrónő. Caporale, aki jelenleg Brighton Centerben, korábban pedig Allston Village-ben lakik, sajnálkozik az egyre dráguló bérleti díjak miatt, amelyek kiárusítják a rockereket és a művészeket, akik Allston Village ízét adják. Valóban, sok esetben a korábban megfizethető árú épületekben lévő ingatlanok ára ma már meghaladja a havi 1000 dollárt szobánként. Caporale folytatja: “Ez kurvára frusztráló. Leginkább a hosszú távú instabilitás érzésével küzdök… Úgy érzem, hogy kiszorítottak, mintha már nem érdemelném meg, hogy itt legyek.”
Az ilyen érzésekre válaszul Walsh polgármester azt sugallta, hogy a nagyobb lakásállomány létrehozása mindenki számára csökkenteni fogja a bérleti díjakat, de mivel a kínálat nagy része olyan luxuslakásokból áll, mint a Continuum, Caporale ezt nem veszi be. “Nincs szükségem gránit jacuzzira vízeséses zuhanyzóval. Csak valamilyen méltósággal akarok élni.”
KÉKVÖRÖS
Bár a Harvard a szíve és a hírneve alapján cantabrigiani, az egyetemnek több földje van Allstonban, mint Cambridge-ben. Az 1870-es évek óta vannak ingatlanjai a Charles túloldalán, és a környékkel való kapcsolata az 1990-es évek vége óta feszült, amikor kiderült, hogy az intézmény titokban 52 hektárnyi földet szerzett Allstonban, nyolc éven át darabonként vásárolva.
“Éppen akkoriban, amikor a megtakarításaimat ebbe a házba fektettem, tudtam meg, hogy a Harvard tulajdonképpen mindent birtokol körülöttem” – mondja Radnor.
A Harvard végül bemutatta a területre vonatkozó intézményi főtervét (IMP), de az építkezés 2009-ben a recesszió miatt megakadt, és a terület évekig üresen állt, gyakorlatilag szellemvárosként. Wayne Langley, a Service Employees International Union szervezőjét idézve Shin Eun-jung harvardi történész a Verita$: Harvard’s Hidden History című könyvében azt írja, hogy a bérek és a gazdasági lehetőségek között az Allston közösségnek az említett leállított építkezések által okozott teljes veszteség több mint 100 millió dollárt tett ki.
A Harvard 2013-ban új IMP-t mutatott be. A 298 oldalas dokumentum részletesen ismerteti a meglévő állapotokat, a 10 éves tervet, a műszaki jelentéseket, a közösségi előnyöket és egyebeket. Megemlíti a “Barry’s Corner aktivizálását” is, a célok között szerepel, hogy “Allston az egyetem horgonya legyen” és “a Harvard ikonikus jellegének kiterjesztése”. Maga a “Barry’s Corner” név újbóli bevezetése a Harvard találmánya – néhány hosszú távú lakos azt mondta, hogy nem ismerte a megnevezést, amíg a Harvard nem kezdte el használni.
“Soha nem hallottam korábban a Barry’s Cornerről” – mondja Alford, akinek apja szintén Lower Allstonban élt. “A Harvard nem akarja, hogy ezt Allstonnak nevezzék.”
Egy 2007-es telekcsere során a Harvard megszerezte a Charlesview apartmanok alatti telket, amelyeket 2013-ban költöztettek át a Western Avenue távolabbi részén lévő, korszerűsített új épületekbe. Miközben a Continuum az utca túloldalán épül fel, az IMP fenntartja a korábban a Charlesview, majd azt megelőzően Annie Soricelli szomszédsága által elfoglalt területet a Gateway Project nevű, közelgő “vegyes használatú intézményi épület” számára. Az IMP nem tartalmaz sok részletet a Gatewayről. A részletekről kérdezve Brigid O’Rourke, a Harvard Public Affairs & Communications kommunikációs munkatársa elmondta: “A Gateway épület szerepelt a jóváhagyott IMP-ben. Ennek a projektnek a részleteit és konkrét időzítését még vizsgálják.”