De culturele verschillen en overeenkomsten tussen China en Japan

De belangstelling die een vergelijking tussen de Chinese en de Japanse cultuur opwekt, dateert al van vele eeuwen geleden. China en Japan zijn buren, en toch zijn er evenveel verschillen in hun culturen als er overeenkomsten zijn.

Fun Fact…

De oorsprong van papiergeld kan worden teruggevoerd tot China. Het werd voor het eerst gebruikt in de 7e eeuw onder de heerschappij van de Tang Dynastie.

De betrekkingen tussen China en Japan zijn sinds de oudheid tot aan het einde van de Eerste Wereldoorlog keer op keer warm en koud geweest. Na het einde van de Grote Oorlog liepen de betrekkingen tussen deze twee naties hoog op en dat bleef zo tot aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.

Op cultureel gebied had de Chinese cultuur een sterke greep op Japan tot aan de val van de Tang Dynastie. Als zodanig is de invloed van de Chinese cultuur op Japan gedurende lange tijd zichtbaar geweest. Het Boeddhisme kwam via de Chinezen naar Japan. Deze religie heeft een sterke invloed op zowel China als Japan.

Naarmate de invloed van de Chinese cultuur op Japan begon af te nemen, begon de Japanse cultuur te ontstaan en te evolueren, waardoor een eigen identiteit werd gecreëerd. Dit gaf aanleiding tot nogal wat verschillen tussen de Chinese en Japanse cultuur.

Torii Poort

Yin Yang

Kanji Schrift

Chinees Schrift

Japanse keuken

Chinese keuken

Traditionele Japanse gewaden

Traditionele Chinese ‘Qipao’

Japanse Architectuur

Chinese Architectuur

Verschillen tussen Chinese en Japanse Cultuur

Taal

Er zijn meerdere dialecten die in China gesproken worden (bijvoorbeeld, Mandarijn, Kantonees, Wu), terwijl er maar één geschreven taal is, het Chinees.

Japanners hebben een verscheidenheid aan geschreven talen (Katakana, Hiragana, Rōmaji), terwijl het gesproken dialect hetzelfde is; Japans.

Namen

De meeste Chinese namen zijn eenlettergrepig (Lee, Ma, Lú). Hoewel er de laatste tijd enige verandering in deze trend is gekomen.

Terwijl de meeste Chinese namen eenlettergrepig zijn, zijn Japanse namen meerlettergrepig (Hayate, Minato, Yuzuki).

Religie

Naast het boeddhisme worden ook het taoïsme en het confucianisme in China veel beoefend.

Shinto is een grotendeels beoefende religie in Japan, net als het boeddhisme dat is. De meeste Japanners volgen niet één enkele godsdienst. Zij zijn beoefenaars van het shintoïsme en het boeddhisme tegelijk.

manieren

Het is in China heel gewoon om mensen luid te zien praten of lachen in openbare gelegenheden of tijdens het reizen aan boord van het openbaar vervoer. Tegenwoordig is het in het openbaar tonen van affectie in China niet ongewoon meer.

Japanners vinden het onbeleefd om in openbare gelegenheden luid te praten. De meesten van hen zetten de beltoon van hun telefoon uit als ze met het openbaar vervoer reizen. Het wordt als onbeleefd beschouwd om in het openbaar genegenheid te tonen aan geliefden.

Gerechten

Het eten in China is divers vanwege de grote geografische uitgestrektheid en de invloed van verschillende buitenlandse keukens, met name de Midden-Oosterse en Mongoolse. De Chinezen gebruiken veel olie, en bakken hun voedsel gelijkmatig, samen met het gebruik van verschillende smaken en kruiden. Hun voedsel bestaat voornamelijk uit eend, kip, varkensvlees en rundvlees.

De Japanse keuken was, net als hun cultuur, lange tijd geïsoleerd, vanwege het feit dat Japan een eiland is. Zeevruchten hebben hier op grote schaal de voorkeur. Japans eten wordt als gezonder beschouwd, omdat er minimaal gebruik wordt gemaakt van olie. In de Japanse keuken is het meeste voedsel rauw. Terwijl het slurpen tijdens de maaltijd in China de wenkbrauwen doet fronsen, wordt het in Japan als een compliment beschouwd.

Kleding

Tijdens de Han overheersing, domineerde ‘Hanfu’ de kleding van het Chinese volk. Dit is een gewaad met ronde hals. Tijdens de Manchu overheersing werd het verboden, en de “Qipao” werd de officiële kleding. Een ‘Qipao’ is een baggy jurk uit één stuk met een hoge hals en een strakke rok.

Traditionele Japanse kleding bestond uit de ‘Kimono’, die ook bekend is als de ‘Gofuku’. Dit zijn T-vormige gewaden. De Kimono werd verder gestileerd tot een 12-lagig gewaad, bekend als ‘Jūnihitoe’. Dit gewaad was specifiek voor koningshuizen, terwijl een ‘Kosode’ bedoeld was voor het gewone volk. Het aantal lagen van een gewaad varieerde van acht tot twintig.

Architectuur

Traditionele Chinese architectuur legde de nadruk op het gebruik van hout in tegenstelling tot de moderne manieren. Ook werd de voorkeur gegeven aan breedte boven hoogte, terwijl in de moderne architectuur de voorkeur wordt gegeven aan hoogbouw om zich aan te passen aan de veranderende bevolkingsdynamiek. Er waren niet veel open ruimtes op een eigendom, omdat al het beschikbare gebied werd gebruikt voor de bouw. Binnenshuis bestond de zitopstelling uit stoelen. Er werd ook de nadruk op gelegd dat de bouw werd gedaan in overeenstemming met Feng Shui.

Japanse architectuur had lange tijd een Chinese invloed. Het boeddhisme had met zijn komst ook een grote invloed op de Japanse architectuur. De Japanners maakten gebruik van matten op de vloer voor hun zitopstelling, en de huizen zijn enkele centimeters verhoogd ten opzichte van de grond gebouwd. Hierdoor kunnen de huizen koel blijven in het hete en vochtige Japanse klimaat. De kamers in een Japans huis zijn niet voor een bepaald doel bestemd, met uitzondering van de keuken. Wat de rol van andere kamers betreft, kan elke kamer van tijd tot tijd worden gebruikt als eetkamer, woonkamer of slaapkamer. De grootte van de kamers kan ook variëren, aangezien de meeste worden gescheiden door een schuifwand. Hout wordt hoofdzakelijk gebruikt voor de bouw, omdat het koel blijft in hun weersomstandigheden.

Gelijkenissen tussen Chinese en Japanse Cultuur

Tijdens de 2e en 1e eeuw v. Chr. begon de handel tussen en China en Japan te bloeien. Dit had tot gevolg dat massa’s mensen van de ene natie naar de andere migreerden. Dit duurde tot de 4e eeuw v. Chr. Het was in deze tijd dat de Chinese manier van leven tot de verbeelding sprak van de Japanse bevolking. Dit had tot gevolg dat de Chinese cultuur een grote invloed had op de Japanse cultuur. Dit duurde tot de 8e eeuw na Christus, waarna de Japanse cultuur zich tijdens het Heian-tijdperk begon te ontwikkelen. Door de sterke Chinese invloed gedurende lange tijd, zijn er veel overeenkomsten die deze twee culturen delen.

Religie

Beide culturen zijn sterk beïnvloed door het Confucianisme. Er is een sterk gevoel van loyaliteit dat mensen van zowel Japan als China hebben, hoewel, de Chinese mensen hebben de neiging om loyaler te blijven aan hun familie. De Japanners daarentegen zijn loyaal aan de groep waartoe zij behoren. Ze zijn bijvoorbeeld het meest loyaal aan het bedrijf waarvoor ze werken.

Een andere gemeenschappelijke band tussen China en Japan is het boeddhisme. Japan maakte kennis met het boeddhisme via China. De Japanse geleerden en monniken die China bezochten, namen de leer van het boeddhisme met zich mee. In Japan begon men het boeddhisme samen met het shintoïsme te volgen.

Mentaliteit

Er is ook een sterk gevoel van collectivisme dat in beide landen te zien is. Mensen blijven bij elkaar en er wordt nadruk gelegd op de onderlinge afhankelijkheid van mensen. Dit heeft geleid tot een gezonder sociaal leven, in het algemeen. Dit kan echter soms ook een beproeving van geduld en tijdrovendheid zijn, omdat mensen geneigd zijn zelfs alledaagse dingen niet alleen te doen.

Taal en Kunst

Een ander gebied waarop de Chinese cultuur een invloed had op Japan was in taal en kunst. Een van de talen in het geschreven Japans is ‘Kanji’. Deze taal is overgenomen van en bestaat uit Chinese karakters die gebruikt worden om te schrijven. Het Chinees werd op grote schaal gebruikt voor officiële communicatie tot de tijd dat het Japanse schrift nog niet volledig was geëvolueerd van de Chinese invloed. Invloed Chinese kunst zijn ook merkbaar op Japanse kunst.

Gerechten

De eetgewoonten van deze buren, hoewel gevarieerd, vertonen ook veel overeenkomsten. Beide keukens leggen de nadruk op rijst en noedels in hun maaltijden. Noedels, die een hoofdbestanddeel in het dieet vormen, zijn er in drie soorten: Udon, Soba, en Ramen. De Japanners hebben, net als hun tegenhangers, ook varkensvlees en rundvlees in hun dieet.

Een ander verschil dat de cultuur in deze twee naties sinds enkele decennia bepaalt, is hun militaire beleid. China heeft een grote impuls gegeven aan hun defensiesector. Zij staan op de tweede plaats na de Verenigde Staten van Amerika met betrekking tot hun militaire macht. De Japanse agressie tijdens de Tweede Wereldoorlog was een belangrijke factor in de vorming van deze nieuwe strategie door China.

Terwijl Japan daarentegen sinds de oorlog zijn aandacht heeft verlegd van de defensiesector. In feite heeft Japan slechts 1% van zijn economie op deze sector gericht. Er is een artikel in de Japanse grondwet dat oorlog en agressie afzweert.

Japan is enorm gegroeid ondanks het feit dat het de verwoestingen die tijdens de oorlog zijn aangericht te boven moest komen. Dit kan worden toegeschreven aan de diepgewortelde waarden van discipline en ijverige houding in de Japanse cultuur. China heeft tot het eind van de jaren ’70 van de 20e eeuw moeten wachten voordat economische hervormingen een verandering in zijn beleid teweegbrachten. Sindsdien heeft het geen tijd verloren om zijn achterstand in te halen en de meeste naties voor te blijven, zowel op economisch als militair gebied.