Paul E. Cator – opublikowano 11/02/18
Bardziej bolesne niż cokolwiek na ziemi, a jednak spokojniejsze niż gdziekolwiek poza Niebem.
W swoim oficjalnym nauczaniu Kościół nie mówi zbyt wiele o tym, jak naprawdę wygląda czyściec, ale z pism świętych i teologów możemy się wiele dowiedzieć.
1- Jest to miejsce intensywnego cierpienia i radości. Święta Katarzyna z Genui, o której mówi się, że doświadczyła bólu czyśćca na ziemi, twierdziła, że „w czyśćcu jest tyle samo cierpienia, co w piekle” (Traktat o czyśćcu). Podobnie jak potępieni, dusze cierpią tam głód Boga, którego jeszcze nie widzą, jak człowiek, który mógłby żyć bez jedzenia, coraz bardziej łaknąc chleba, którego nie ma (by użyć obrazu św. Katarzyny). I cierpią z powodu ognia, który „będzie bardziej bolesny niż wszystko, co człowiek może wycierpieć w obecnym życiu” (św. Augustyn, O Psalmie 37, 3).
Podobno św. Katarzyna Ricci cierpiała 40 dni za duszę w czyśćcu – kiedy nowicjuszka dotknęła jej ręki, zauważyła: „Matko, ty płoniesz!”
W tym samym czasie św. Katarzyna z Genui nauczała również: „Dusze czyśćcowe łączą wielką radość z wielkim cierpieniem… Żaden pokój nie jest porównywalny z pokojem dusz czyśćcowych, z wyjątkiem pokoju świętych w niebie.”
W czyśćcu jest tajemniczy przypływ i odpływ bólu i radości, mówi dominikanin o. Reginald Garrigou-Lagrange, ponieważ cierpienie jest tymczasowe i prowadzi do nieba: Im bardziej dusza kocha Boga, tym bardziej cierpi, nie widząc Go; im bardziej cierpi, tym więcej ma radości i miłości w zbliżaniu się do Boga.
2- Jest to miejsce oczyszczenia i miłosierdzia. Pamiętasz przypowieść o człowieku, który przyszedł na ucztę weselną do króla bez szaty weselnej? (Mt 22, 1-14) Szata weselna to życie w łasce, którego potrzebujemy, aby wejść na ucztę w niebie. Wyobraźmy sobie teraz pewien zwrot: człowiek przychodzi w swojej szacie, ale jest ona cała zabrudzona. Co powiedziałby król? Może coś w stylu: „Nic nieczystego nie wejdzie” (Ap 21, 27).
W Starym Testamencie Judasz Machabeusz kazał swoim ludziom modlić się za zmarłych i poprosił, aby złożono za nich ofiarę za grzech: „Dlatego złożył ofiarę przebłagalną za zmarłych, aby zostali uwolnieni od swego grzechu.” (2 Machabejska 12:43) Zakłada to istnienie miejsca oczyszczenia po śmierci – czyśćca.
Wielu Ojców Kościoła uważa, że św. Paweł nawiązał do czyśćca, kiedy pisał o budowaniu na fundamencie Jezusa ze złota lub srebra, drewna lub słomy: „Ogień sprawdzi, jaką pracę każdy wykonał (…) Jeśli czyjaś praca zostanie spalona, poniesie stratę, choć sam będzie zbawiony, ale tylko jak przez ogień” (1 Koryntian 3:13, 15). Drewno i słoma nie były dobre dla trzech świń – ale Bóg, w swoim miłosierdziu, nie żąda złota!
To dobrze, ponieważ o. Garrigou-Lagrange mówi: „Dusze, które całkowicie unikają czyśćca, są prawdopodobnie dość rzadkie. Wśród dobrych zakonników, których znała św. Teresa, tylko trzy zakończyły swój czyściec na ziemi” (Life Everlasting., s. 194).
Czytaj dalej: Nauczanie Benedykta XVI o czyśćcu
3- Jest to miejsce, którego należy unikać. Niemniej jednak, można go uniknąć, a święci wielokrotnie zachęcali nas, abyśmy uczynili nasz czyściec miejscem na ziemi.
Fr. Paul O’Sullivan podaje następujące rady dotyczące unikania czyśćca (How to Avoid Purgatory):
- uniknij grzechu
- odbądź pokutę
- przyjmij cierpienie
- częsta spowiedź i Komunia
- módl się z wiarą i wytrwałością
- przygotuj się na śmierć: „Ojcze Przedwieczny, od dnia dzisiejszego przyjmuję z sercem radosnym i zrezygnowanym śmierć, jaką spodoba Ci się zesłać na mnie, ze wszystkimi jej bólami i cierpieniami”.
- zyskać odpusty
To rada, która czyni świętymi… nawet w tym życiu. Jak przypomina nam o. Garrigou-Lagrange: Osiągnięcie świętości na ziemi jest możliwe – i normalne – dla każdego.
Czytaj dalej..: Papież Franciszek: „Nie bójcie się świętości”.