| Publisher | Minority Rights Group International |
| Publication Date | 2007 |
| Cite as | Minority Rights Group International, World Directory of Minorities and Indigenous Peoples – Guadeloupe, 2007, dostępne na stronie: https://www.refworld.org/docid/4954ce37c.html |
| W październiku 2015 roku MRG dokonała rewizji swojego Światowego Katalogu Mniejszości i Ludów Rdzennych. W większości teksty przeglądowe nie zostały same w sobie zaktualizowane, ale poprzednia rubryka „Current state of minorities and indigenous peoples” została zastąpiona w całym tekście linkami do odpowiednich raportów dotyczących poszczególnych mniejszości, a także dodano sekcję „Resources”. Hasła Refworld zostały odpowiednio zaktualizowane. | |
| Zrzeczenie się odpowiedzialności | To nie jest publikacja UNHCR. UNHCR nie ponosi odpowiedzialności za jej treść, ani nie musi jej popierać. Wszelkie wyrażone poglądy są wyłącznie poglądami autora lub wydawcy i nie muszą odzwierciedlać poglądów UNHCR, Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jej państw członkowskich. |
Środowisko
Guadelupa to archipelag pięciu wysp położony we wschodniej części Morza Karaibskiego, u północno-zachodnich wybrzeży Ameryki Południowej. Dwie główne wyspy to Grande-Terre na wschodzie i Basse-Terre na zachodzie. Inne wyspy znajdują się w odległości około 250 km na północny zachód. Całkowita powierzchnia Gwadelupy obejmuje 1780 kilometrów kwadratowych.
Historia
Wyspa Gwadelupa była najpierw zamieszkana przez rdzenne grupy Taino (Arawaków) i Kalinago (Caribów), które nazywały ją „Karukera” lub „Wyspa Pięknych Wód”. Nazwę „Santa María de Guadalupe de Extremadura” nadał jej Krzysztof Kolumb, który wylądował na niej 14 listopada 1493 roku. Po ponad stuletnim oporze tubylców, francuskim kolonistom udało się w końcu założyć osady w 1635 r., co doprowadziło do stopniowego zaniku ludności tubylczej.
Gadelupa została przyłączona do Francji w 1674 r., pod kontrolą Martyniki. Przez kilka kolejnych stuleci statki z Afrykanami były regularnie przywożone, aby zapewnić przymusową pracę na plantacjach cukru, a terytorium dobrze prosperowało.
W ciągu następnego stulecia dochodowa wyspa była kilkakrotnie zajmowana przez Brytyjczyków, którzy ostatecznie zdobyli ją w 1759 roku. Wielka Brytania zachowała nad nią kontrolę do czasu, gdy ponownie przeszła w ręce Francji w Traktacie Paryskim z 1763 roku, na mocy którego Francja zgodziła się porzucić wszelkie roszczenia do terytorium Kanady w zamian za uznanie przez Wielką Brytanię francuskiej kontroli nad Gwadelupą. Podczas zamieszania rewolucji francuskiej w 1794 roku Afrykanie w Gwadelupie zbuntowali się przeciwko niewolnictwu i francuskich właścicieli plantacji i udało im się zostać obywatelami Francji.
To skłoniło Napoleona do wysłania sił okupacyjnych w 1802 roku, aby zakończyć powstanie i przywrócić niewolnictwo. 10 000 Gwadelupczyków zostało zabitych, a niewolnictwo zostało ostatecznie zniesione na wyspie dopiero w 1848 r.
Aby wypełnić lukę w sile roboczej wynikającą z emancypacji, francuscy właściciele plantacji zwrócili się do najemnych lub kontraktowych robotników emigracyjnych z Indii.
Pierwsi najemni robotnicy indyjscy przybyli w 1854 r. i kontynuowali przyjazd do 1889 r. Ta transplantacja przyniosła 42 326 migrantów, z których ponad połowa zginęła w panujących warunkach pracy, jednak 9 460 udało się wrócić do Indii.
Ci, którzy pozostali, nadal byli związani z systemem plantacji i pracą w rolnictwie aż do XX wieku, dopóki rosnący dostęp do edukacji nie zapewnił nowych możliwości.
Gwadelupa stała się departamentem zamorskim Francji w 1946 roku. Ruch na rzecz niepodległości pojawił się w latach 80-tych, ale po serii zamachów bombowych w 1984 roku, władze francuskie zdelegalizowały Karaibski Sojusz Rewolucyjny, bojową organizację, która naciskała na autonomię.
Ludzie
Główne języki: Francuski, francuski kreolski
Główne religie: Chrześcijaństwo (rzymskokatolickie)
Populacja Gwadelupy jest w 75 procentach pochodzenia afrykańskiego, w tym osoby o mieszanym pochodzeniu afrykańskim i europejskim. Istnieje znacząca społeczność pochodzenia wschodnioindyjskiego (9%, CIA 2006). Są to potomkowie pracowników najemnych sprowadzonych na Gwadelupę w następstwie zniesienia niewolnictwa w 1848 roku. Istnieje niewielka mniejszość Europejczyków, głównie pochodzenia francuskiego.
Również szacuje się, że jest około 45 000 nielegalnych imigrantów z Haiti, Dominiki i St Lucia, którzy, jak się powszechnie uważa, pracują za wynagrodzenie znacznie niższe niż francuskie minimum.
Rządy
Jako departament zamorski (département d’outre mer lub DOM) Francji ludność cieszy się pełnym obywatelstwem francuskim. Terytorium jest zarządzane przez wybieraną w wyborach powszechnych radę generalną i radę regionalną. Mianowany prefekt reprezentuje rząd francuski. Wyspy są również reprezentowane przez czterech posłów i dwóch senatorów w parlamencie francuskim.
Guadelupa produkuje głównie cukier, banany i rum. Około 60 procent rocznego handlu zewnętrznego jest z Francją, która zapewnia również ponad 80 procent swoich turystów i duże roczne dotacje.
Mniejszości
Nie wymieniono.
.