17 kolorowych faktów o „Białym Albumie” Beatlesów

„Biały Album” – jego oficjalny tytuł to zdecydowanie prosty The Beatles – został wydany 22 listopada 1968 roku dla niecierpliwej publiczności. Wydany prawie 18 miesięcy po przełomowym albumie Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, zawierał 30 utworów, na których John Lennon, Paul McCartney, George Harrison i Ringo Starr oddawali się różnym stylom muzycznym. Podczas gdy teksty piosenek rozwijały się, a większość z nich została skomponowana podczas uczestnictwa w kursie medytacji transcendentalnej, relacje między całą czwórką rozpadały się w trakcie nagrań; The Beatles oficjalnie rozpadli się w kwietniu 1970 roku. Oto kilka faktów na temat jednej z najbardziej polaryzujących, enigmatycznych płyt, jakie kiedykolwiek powstały.

1. A BEACH BOY HELPED WITH THE BEACH BOY PARODY „BACK IN THE USSR.”

Mike Love był współuczestnikiem kursu Maharishiego w Rishikesh w Indiach. Przypomniał sobie McCartneya i jego gitarę akustyczną przy śniadaniu pewnego ranka grającego to, co stałoby się pierwszą piosenką na „Białym Albumie”. Love zasugerował umieszczenie w piosence czegoś o „wszystkich dziewczynach wokół Rosji”. McCartney posłuchał.

2. RINGO STARR ODSTĄPIŁ OD ZESPOŁU NA DWA TYGODNIE.

Starr nigdy nie czuł się bardziej outsiderem w zespole niż podczas nagrywania albumu i powiedział to swoim kolegom z zespołu. Wypożyczył jacht aktora Petera Sellersa i udał się na Sardynię. Ponieważ nie było go w pobliżu, McCartney grał na perkusji w utworach „Back In The USSR” i „Dear Prudence”. W końcu grupa wysłała mu telegram, w którym napisała, że jest najlepszym rock’n’rollowym perkusistą na świecie, że wszyscy go kochają i poprosiła, czy mógłby wrócić. Kiedy wrócił, powitały go słowa „Witaj z powrotem, Ringo” wypisane w kwiatach na jego zestawie perkusyjnym.

3. PRUDENCE W „DEAR PRUDENCE” BYŁA SIOSTRĄ MIA FARROW.

Kolejną uczennicą Maharishiego Mahesh Yogi na początku 1968 roku była 20-letnia wówczas Prudence Farrow. Zamknęła się ona w swojej chacie na trzy tygodnie, ponieważ, jak to ujął Lennon, „próbowała odnaleźć Boga szybciej niż ktokolwiek inny”. W piosence Lennon błaga ją, by wyszła z chaty.

4. MARTHA W „MARTHA MY DEAR” BYŁA PSEM PAULA MCCARTNEY’A.

Zwierzęciem domowym basisty był owczarek staroangielski. Zmarła w 1981 roku. Kiedy McCartney ujawnił prawdziwy temat piosenki w 1997 roku, powiedział, że jego związek z Marthą był „platoniczny.”

5. THE „JULIA” WAS JOHN LENNON’S MOTHER.

Julia Lennon zostawiła pięcioletniego Johna i kazała mu zamieszkać ze swoją siostrą, Mimi. Matka i syn poznali się lepiej do czasu, gdy miał 17 lat, ale wkrótce potem została śmiertelnie potrącona przez samochód. Piosenka jest przeznaczona zarówno dla niej, jak i dla Yoko Ono – „dziecko oceanu” w „Julii” jest odniesieniem do imienia Ono, które po japońsku oznacza „dziecko oceanu”. „Julia” jest jedyną piosenką Beatlesów, w której wystąpił tylko Lennon na gitarze i wokalu.

6. MATKA HARRISONA POMOGŁA MU NAPISAĆ „PIGGIES.”

Harrison miał problem z wymyśleniem tekstu w środkowej sekcji swojej piosenki. Pani Harrison była tą, która wymyśliła: „To, czego potrzebują, to cholernie dobre trzepanie”. Po interpretacji piosenki przez Charlesa Mansona, George twierdził, że linia ta nie mówiła o policji, a tekst został zachowany, ponieważ rymował się z tym, co już miał.

7. MCCARTNEY GOT THE PHRASE „OB-LA-DI, OB-LA-DA” FROM A NIGERIAN CONGA PLAYER.

Jimmy Scott przeniósł się do Anglii w latach 50. i został pracującym muzykiem; w pewnym momencie swojej kariery wspierał Steviego Wondera na trasie koncertowej po Wielkiej Brytanii. Jednym z jego wyrażeń było „Ob la di ob la da, life goes on, bra”, które McCartney uwielbiał. Beatles twierdził, że wysłał Scottowi czek jako podziękowanie za wykorzystanie jego wyrażenia jako podkładu do swojej piosenki. Scott zagrał na congach w tym utworze. Według ankiety internetowej z 2004 roku przeprowadzonej przez BBC, „Ob-La-Di, Ob-La-Da” jest najgorszą piosenką w historii.

8. INSPIRACJA DLA „THE CONTINUING STORY OF BUNGALOW BILL” POWIEDZIAŁ, ŻE NIGDY WIĘCEJ NIE ZABIJA ZWIERZĄT.

Richard A. Cooke III odwiedzał swoją matkę Nancy w Rishikesh, kiedy zastrzelił tygrysa, podczas gdy był ukryty na drzewie na drewnianej platformie. Richard powiedział matce, że czuje się źle i nie sądzi, że kiedykolwiek zabije ponownie. Został fotografem. Lennon otrzymał nazwę „Bungalow Bill”, łącząc „Buffalo Billa” z bungalowami w obozie.

9. ERIC CLAPTON GRA NA GITARZE W „WHILE MY GUITAR GENTLY WEEPS.”

George Harrison napisał tę piosenkę i stwierdził, że Lennon i McCartney nie traktują jej nagrania wystarczająco poważnie. Następnego dnia Harrison przekonał swojego przyjaciela Erica Claptona, aby przyszedł i zagrał na tym utworze. Clapton był niezdecydowany, ponieważ żaden muzyk z zewnątrz nie grał wcześniej w utworze Beatlesów, ale Harrison nalegał. Jego obecność sprawiła, że Lennon i McCartney odpowiednio to przemyśleli i przećwiczyli. Praca Claptona nie jest oficjalnie zaliczona na albumie.

10. „SAVOY TRUFFLE” WAS HARRISON MAKING FUN OF CLAPTON’S LOVE OF CHOCOLATE.

Clapton jadł w tym czasie dużo czekoladek, do tego stopnia, że po otrzymaniu pracy dentystycznej potrzebnej z jego wielu powstałych ubytków, jego dentysta powiedział mu, aby całkowicie przestał jeść słodycze. Harrison napisał tę piosenkę, aby mu „dokuczyć”.

11. „HAPPINESS IS A WARM GUN” TO GRA NA KSIĄŻCE PEANUTS.

Kolekcja Charlesa Schulza z 1962 roku nosiła tytuł Happiness Is a Warm Puppy. Nagłówek w magazynie o broni był wariacją na ten temat. Kiedy producent George Martin pokazał Lennonowi nagłówek „Happiness Is a Warm Gun”, Lennonowi zaczęły się kręcić koła.

12. „BLACKBIRD” WAS ABOUT CIVIL RIGHTS.

„Miałem na myśli raczej czarną kobietę, niż ptaka” – powiedział McCartney. „To były czasy ruchu praw obywatelskich, na których nam wszystkim namiętnie zależało, więc to była naprawdę piosenka ode mnie do czarnej kobiety, doświadczającej tych problemów w Stanach: 'Pozwól mi zachęcić cię do tego, byś nadal próbowała, byś zachowała wiarę, jest nadzieja'”. Muzyka została zainspirowana przez „Bourrée in E Minor” z Suity e-moll na lutnię Bacha.

13. „SEXY SADIE” BYŁO O FRUSTRACJACH LENNONA Z MAHARISHI.

Według Johna Lennona, on i George – ostatni dwaj Beatlesi, którzy byli w Indiach – opuścili kurs TM w obrzydzeniu po tym, jak Mia Farrow twierdziła, że Maharishi czynił seksualne zaloty w jej kierunku. Według Deepaka Chopry, Maharishi powiedział mu, że wyrzucił zespół z powodu używania narkotyków. Tak czy inaczej, Lennon ponownie ochrzcił Maharishiego „Sexy Sadie”, upominając go za robienie ze wszystkich głupców.

14. „HELTER SKELTER” WAS MEANT TO OUTROCK THE WHO.

McCartney przeczytał, że The Who stworzyli piosenkę, która była głośna, hałaśliwa i brudna („I Can See For Miles”), a potem zdecydował, że chce ich przebić. A „Helter Skelter” to brytyjska zjeżdżalnia w parku rozrywki, a piosenka dotyczyła powstania i upadku imperium rzymskiego.

15. „REVOLUTION 9” FEATURED THE ORCHESTRAL MUSIC FROM „A DAY IN THE LIFE.”

Among the various audio snippets heard on the penultimate track was the final chord from Sibelius’s Seventh Symphony, and Lennon and Harrison whispering „There ain’t no rule for the company freaks” six times. Głos mówiący „Numer dziewięć” pochodził z taśmy egzaminacyjnej wykonanej dla Royal Academy of Music.

16. THERE WAS A 24-HOUR RUSH TO GET THE ALBUM FINISHED.

With Harrison set to fly out to Los Angeles with the master tapes, which he planned to hand over to Capitol Records, the group suddenly found themselves needing to work 24 hours straight to put the final mixes on songs and figure out a track listing. O 4 nad ranem McCartney zasnął na desce mikserskiej, próbując uzyskać „Helter Skelter” w sam raz.

17. THE COVER WAS DESIGNED BY POP ARTIST RICHARD HAMILTON.

McCartney poinstruował go, aby stworzyć projekt, który był tak różny od ruchliwej, jasnej okładki Sgt. Pepper, jak to tylko możliwe. Hamilton wymyślił surową, białą okładkę z nazwą zespołu wytłoczoną małą, czarną czcionką. Pierwotnie chciał, aby na białym rękawie płyty znalazła się plama po filiżance kawy i jasnozielona smuga jabłka (Beatlesi właśnie stworzyli własną firmę, Apple Corps).

.