Akceptor wiązania wodorowego
Wiązanie wodorowe powstaje, gdy ten silny częściowy ładunek dodatni przyciąga samotną parę elektronów na innym atomie, który staje się akceptorem wiązania wodorowego. Elektronegatywny atom, taki jak fluor, tlen lub azot jest akceptorem wiązania wodorowego, niezależnie od tego, czy jest on związany z atomem wodoru, czy nie. Większa elektroujemność akceptora wiązania wodorowego spowoduje powstanie silniejszego wiązania wodorowego. Cząsteczka eteru dietylowego zawiera atom tlenu, który nie jest związany z atomem wodoru, co czyni go akceptorem wiązania wodorowego.
Dawca wiązania wodorowego i akceptor wiązania wodorowego: Etanol zawiera atom wodoru, który jest donorem wiązania wodorowego, ponieważ jest związany z elektronegatywnym atomem tlenu, który jest bardzo elektronegatywny, więc atom wodoru jest lekko dodatni. Eter dietylowy zawiera atom tlenu, który jest akceptorem wiązania wodorowego, ponieważ nie jest związany z atomem wodoru, a więc jest lekko ujemny.
Wodorowiec przyłączony do węgla może również uczestniczyć w wiązaniu wodorowym, gdy atom węgla jest związany z atomami elektronegatywnymi, jak to jest w przypadku chloroformu (CHCl3). Podobnie jak w cząsteczce, w której wodór jest związany z azotem, tlenem lub fluorem, atom elektronegatywny przyciąga chmurę elektronów z otoczenia jądra wodoru i decentralizując chmurę, pozostawia atom wodoru z dodatnim ładunkiem cząstkowym.
Interaktywnie: Wiązanie wodorowe: Zbadaj wiązania wodorowe tworzące się między polarnymi cząsteczkami, takimi jak woda. Wiązania wodorowe są pokazane liniami przerywanymi. Pokaż ładunki częściowe i uruchom model. Gdzie tworzą się wiązania wodorowe? Spróbuj zmienić temperaturę modelu. Jak wzór wiązań wodorowych wyjaśnia siatkę, z której zbudowane są kryształy lodu?
.