Arhat, (sanskryt: „ten, który jest godny”) , palijski arahant, w buddyzmie, osoba udoskonalona, taka, która uzyskała wgląd w prawdziwą naturę istnienia i osiągnęła nirwanę (duchowe oświecenie). Arhat, wyzwoliwszy się z więzów pożądania, nie będzie się odradzał.
Stan arhata jest uważany w tradycji Theravada za właściwy cel buddysty. Cztery etapy osiągania tego stanu są opisane w tekstach palijskich: (1) stan „stream-enterer”-i.e., nawróconego (sotapanna) – osiągnięty przez przezwyciężenie fałszywych przekonań i wątpliwości dotyczących Buddy, nauczania (dhamma) i zakonu (sangha), (2) stan „powracającego raz” (sakadagamin), który odrodzi się tylko raz w tym królestwie, stan osiągnięty przez zmniejszenie pożądania, nienawiści i iluzji, (3) „niepowracający” (anagamin), który po śmierci odrodzi się w wyższym niebie, gdzie stanie się arhatem, stan osiągnięty przez pokonanie zmysłowego pożądania i złej woli, w dodatku do osiągnięć pierwszych dwóch etapów, i (4) arhat. Z wyjątkiem nadzwyczajnych okoliczności, mężczyzna lub kobieta może stać się arhatem tylko będąc mnichem lub mniszką.
Buddyści Mahajany krytykują ideał arhata na podstawie tego, że bodhisattwa jest wyższym celem doskonałości, ponieważ bodhisattwa ślubuje stać się buddą, aby pracować dla dobra innych. Ta rozbieżność opinii nadal jest jedną z podstawowych różnic pomiędzy tradycjami Theravada i Mahayana.
W Chinach, jak również w Korei, Japonii i Tybecie, arhatowie (chiński lohan, japoński rakan) byli często przedstawiani na ścianach świątyń w grupach po 16 (później powiększonych do 18, a nawet 500). Reprezentują oni 16 bliskich uczniów Buddy, którym powierzył on pozostanie na świecie i nie wejście w nirwanę aż do nadejścia kolejnego Buddy, aby zapewnić ludziom obiekty kultu.
.