Background: Zrozumienie zależności pomiędzy promieniami kłykci przyśrodkowych i bocznych kości udowych w kolanach koślawych i koślawych jest ważne dla wyrównania komponentu udowego i przywrócenia kinematyki w całkowitej artroplastyce kolana. Celem tego badania było sprawdzenie hipotezy, że asymetria pomiędzy promieniami kłykci przyśrodkowych i bocznych kości udowych w kolanach koślawych i szpotawych z chorobą zwyrodnieniową jest na tyle mała, że nie ma znaczenia klinicznego.
Metody: Skan rezonansu magnetycznego uzyskano przy użyciu dwupłaszczyznowego, rotacyjnego protokołu wyrównania w kolejnej serii osób z końcowym stadium choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego przed całkowitą artroplastyką kolana. Protokół ustawiania zorientował płaszczyznę skanowania tak, że oba kłykcie były obrazowane w płaszczyźnie prostopadłej do pierwotnej osi udowej kolana, wokół której zgina się i rozciąga piszczel. W badaniu wzięło udział 155 kolan koślawych i czterdzieści cztery kolana koślawe. Promienie obliczano na podstawie powierzchni najlepiej dopasowanego okręgu nałożonego od 10 do 160 stopni na podchrzęstną, korowo-celulozową powierzchnię styku kości przyśrodkowych i bocznych kłykci kości udowej. Promień kłykcia był średnią promieni na czterech sąsiednich obrazach, które pokazywały kłykieć udowy z największą krzywizną.
Wyniki: W 155 kolanach varus promień kłykcia bocznego był średnio o 0,1 mm większy od promienia kłykcia przyśrodkowego (p = 0,003). W czterdziestu czterech kolanach koślawych promień kłykcia bocznego był średnio o 0,2 mm większy od promienia kłykcia przyśrodkowego (p < 0,006). Stwierdzono silny związek pomiędzy promieniami kłykci przyśrodkowych i bocznych kości udowej zarówno w kolanach koślawych (r(2) = 0,9210), jak i koślawych (r(2) = 0,9129).
Wnioski: Jak określono na podstawie obrazowania kłykci udowych prostopadłych do pierwotnej osi udowej kolana, asymetria pomiędzy promieniami przyśrodkowych i bocznych kłykci udowych w kolanach varus i valgus ze schyłkową chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego wynosiła < lub =0,2 mm, co jest wystarczająco małe, aby uznać je za klinicznie nieistotne przy ustawianiu całkowitej protezy stawu kolanowego.