Cel. Aby określić ilościowo kinematykę in vivo nadgarstka normalnego w dynamicznym ciągłym modelu.
Projekt. Chwilowe zmiany w stawach promieniowo-nadgarstkowych i śródręczno-paliczkowych podczas normalnego ruchu nadgarstka analizowano przy użyciu ultraszybkiej tomografii komputerowej (CT).
Tło. Urazy nadgarstka stanowią znaczną i rosnącą część zaburzeń i niepełnosprawności związanych z pracą. Jednakże, niewiele wiadomo o normalnej kinematyce nadgarstka.
Metody. Dziesięć osób bez urazów było badanych przy użyciu ultraszybkiej tomografii komputerowej w celu pomiaru ciągłego ruchu nadgarstka od pełnego zgięcia do pełnego wyprostu. Skanowanie w płaszczyźnie strzałkowej przeprowadzono przyśrodkowo w sześciu różnych miejscach, gdy nadgarstki były przesuwane powoli i wielokrotnie od pełnego zgięcia do pełnego wyprostu. Dane zostały wydrukowane na kliszy rentgenowskiej i przeniesione do niezależnej stacji roboczej z kamerą wideo. Ruch stawów promieniowo-nadgarstkowych, śródręczno-paliczkowych i nadgarstkowych został określony przez system analizy obrazu.
Wyniki. Ruch nadgarstka był wyrażony jako stosunek ruchu capitate-lunate (C-L) (midcarpal) i radio-lunate (R-L) (radiocarpal) motion. W zgięciu grzbietowym normalnych nadgarstków udział stawu promieniowo-nadgarstkowego i stawu śródręczno-paliczkowego był w przybliżeniu równy; natomiast zgięcie grzbietowe normalnego nadgarstka występowało głównie w stawie śródręczno-paliczkowym.
Wnioski. W normalnych nadgarstkach, staw promieniowo-nadgarstkowy i staw śródręczno-paliczkowy w równym stopniu przyczyniają się do zgięcia grzbietowego, podczas gdy staw śródręczno-paliczkowy jest ważniejszy w zgięciu grzbietowym.
Relevance
W tym badaniu wykazaliśmy przydatność użycia dwuwymiarowych obrazów tomograficznych w ilościowym badaniu kinematyki zgięcia/wyprostu normalnego nadgarstka.