Historia herbaty Rooibos jest zakorzeniona w regionie Cederberg w pięknej Republice Południowej Afryki. Khoisans, rdzenni Buszmeni z tego regionu, przez wieki zbierali liście rośliny Aspalathus Linearis. Liście były stosowane jako ziołowe remedium na wiele dolegliwości i uwielbiane za ich pyszny smak.
Herbata Rooibos prawie skończyła się wraz ze zmniejszaniem się liczebności plemion Khoisan, ale na szczęście botanik Carl Humberg ponownie odkrył liście w 1772 r. i ożywił bardziej powszechne zainteresowanie napojem herbacianym. Carl zauważył, że „mieszkańcy krajów produkowali herbatę” z rośliny spokrewnionej z rooibos lub redbush. Wcześni holenderscy osadnicy na Przylądku zaczęli pić Rooibos jako alternatywę dla bardzo drogiej czarnej herbaty z Europy.
W 1904 r. rosyjski imigrant do RPA, Benjamin Ginsberg, związany z produkcją herbaty, dostrzegł potencjał tej wyjątkowej „herbaty górskiej” i rozpoczął handel Rooibosem, stając się pierwszym eksporterem Rooibosa.
W 1930 roku okręgowy chirurg i botanik dr Pieter Le Fras Nortier rozpoczął eksperymenty z uprawą rośliny rooibos, dostrzegając ogromny potencjał handlowy, jaki herbata ta miała dla regionu. Pierwsze rośliny uprawiano w Clanwilliam na jego farmie Eastside i na farmie Klein Kliphuis,
Małe nasiona były trudne do zdobycia. Wiekowa kobieta z plemienia Khoi znalazła niezwykłe źródło nasion. Natknąwszy się na mrówki ciągnące nasiona, podążyła za nimi z powrotem do ich gniazda, a gdy je otworzyła, znalazła spichlerz. Badania dr Nortiera zakończyły się sukcesem, a on sam pokazał wszystkim miejscowym rolnikom, jak kiełkować własne nasiona.
Dzięki jego badaniom Rooibos, pierwotnie tylko rodzimy napój, stał się ikoną narodowego napoju, a następnie zglobalizowanym towarem.
Smaki czerwonej herbaty
Niektóre ze słów używanych do opisania smaku czerwonej herbaty rooibos to: ziemisty, lekko słodki, drzewny, kremowy, dymny, waniliowy, kwiatowy, geraniowy, miodowy, ziołowy, karmelowy i orzechowy.
Podczas gdy zielony rooibos jest słodowy i lekko trawiasty
Rooibos jest często mieszany z wanilią, honeybush, rumiankiem, koprem włoskim, suszonymi owocami, przyprawami i tak dalej, aby stworzyć więcej smaków.
Przetwarzanie czerwonej herbaty
Zbiory herbaty Rooibos są przeprowadzane ręcznie raz w roku w okresie letnim (od stycznia do marca), kiedy to krzaczaste gałęzie roślin są ścinane za pomocą sierpów i starannie wiązane w pęczki, a następnie przewożone do gospodarstwa herbacianego.
Po przybyciu na miejsce pęczki są sortowane i ostrożnie wprowadzane do maszyny tnącej, która utrzymuje jednolitą długość cięcia. (od 1 mm do 5 mm). Mokry, świeżo pocięty i obity rooibos jest następnie umieszczany w długiej, niskiej stercie w poprzek herbacianego dziedzińca, aby się „spocił”, starannie zarządzany proces enzymatycznego utleniania, który powoduje, że rooibos zmienia kolor z zielonego na charakterystyczny czerwony, bursztynowy, a wspaniały smak i słodki, charakterystyczny aromat najwyższej jakości rooibosa zostaje uwolniony.
Następnie następuje suszenie i przechowywanie. Utleniony rooibos jest rozłożony na podwórzu, aby wyschnąć w 100% naturalnie w gorącym afrykańskim słońcu. Do tego momentu mijają tylko 24 godziny.
Po tym czasie herbata jest przesiewana, aby oddzielić kurz i niejednolite ścinki, zanim zostanie wprowadzona do maszyn do sterylizacji, pasteryzacji i suszenia. Zapewnienie, że produkt końcowy jest higieniczny
Istnieją dwa rodzaje tisanów Rooibos:
Red rooibos; gdzie sadzonki są zwilżane, zwijane i pozostawiane do utlenienia.
Green rooibos; który jest po prostu suszony i pakowany.
Kofeina
Rooibos nie zawiera kofeiny, co czyni go doskonałą herbatą popołudniową i wieczorną.
Parzenie/Przygotowanie herbaty Rooibos
Rooibos jest herbatą bardzo łatwą do zaparzenia. Można ją parzyć krótko, aby uzyskać jaśniejszą herbatę, lub dłużej, aby uzyskać herbatę ciemniejszą i bardziej treściwą. Nie ma tanin, które mogłyby nadać jej gorzki smak, gdyby była parzona zbyt długo. Rooibos to również doskonała herbata mrożona, która dobrze się chłodzi i miesza z sokiem owocowym w proporcji 1:1.
- Używaj świeżej, czystej, zimnej, przefiltrowanej wody. Woda źródlana jest najlepsza.
- Jeśli twój rooibos był dostarczony z konkretnymi zaleceniami dotyczącymi parzenia, użyj ich. Ale użycie około 2 gramów luźnych liści na 230 ml filiżanki wody jest bezpieczne.
- Rooibos jest zazwyczaj parzony w przegotowanej wodzie.
- Przykryj rooibos podczas parzenia, aby utrzymać ciepło w naczyniu do parzenia.
- Spróbuj zaparzonego rooibos po zalecanym czasie parzenia, około 4-5 minut, a następnie zdecyduj, czy chcesz, aby parzenie trwało nieco dłużej. W przeciwieństwie do tradycyjnej czarnej lub zielonej herbaty, rooibos nie stanie się bardziej cierpki i gorzki, im dłużej będzie parzony w gorącej wodzie; będzie po prostu mocniejszy i bardziej aromatyczny.
- Roibos jest miły sam w sobie, jednak często pije się go z mlekiem lub śmietaną i odrobiną słodzika. Lub po prostu dodaj trochę miodu i świeżej cytryny jako alternatywę.
Zalety zdrowotne
Niektóre z korzyści zdrowotnych związanych z herbatą rooibos to:
- Zapobieganie rakowi
- Zmniejszone bóle głowy, bezsenność i drażliwość
- Zwiększona odporność
- Wzmocnione zęby i kości
.