Yoshifumi Saisho
Department of Internal Medicine, Keio University School of Medicine, Tokyo, Japan
Abstract: Inhibitory peptydazy dipeptydylowej-4 (DPP-4), nowa klasa doustnych leków hipoglikemizujących, zwiększają zależne od glukozy wydzielanie insuliny i zmniejszają stężenie glukagonu poprzez nasilenie działania endogennych inkretyn dzięki hamowaniu DPP-4, enzymu rozkładającego inkretyny. Inhibitory DPP-4 są na ogół dobrze tolerowane ze względu na małe ryzyko hipoglikemii i innych działań niepożądanych. Ponadto, ze względu na ich potencjał do poprawy funkcji komórek beta, kluczowej wady cukrzycy typu 2, inhibitory DPP-4 stają się głównym elementem leczenia cukrzycy typu 2. Benzoesan alogliptyny jest nowo opracowanym, wysoce selektywnym inhibitorem DPP-4, który został zatwierdzony w wielu krajach na całym świecie. Podawanie alogliptyny raz na dobę w monoterapii lub w terapii skojarzonej z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną wykazuje silne działanie obniżające stężenie glukozy, podobne do działania innych inhibitorów DPP-4, przy niskim ryzyku hipoglikemii i przyrostu masy ciała. Bezpieczeństwo sercowo-naczyniowe tego leku zostało potwierdzone w niedawno przeprowadzonym randomizowanym badaniu kontrolowanym. W niniejszym przeglądzie podsumowano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania alogliptyny oraz omówiono rolę inhibitorów DPP-4 w leczeniu cukrzycy typu 2.
Słowa kluczowe: inhibitor peptydazy dipeptydylowej-4, cukrzyca typu 2, skuteczność, bezpieczeństwo, alogliptyna
.