Jej ojciec, Samuel Parris, był pastorem Kościoła Salem. Jej matka Elżbieta zmarła kilka lat po procesie. Miała starszego brata, Thomasa, i młodszą siostrę, Susannah. W jego gospodarstwie domowym przebywała również jego osierocona kuzynka Abigail Williams, a także mąż i żona niewolnika, Tituba i John Indianin. Mieszkali w Salem od 1688 roku, kiedy Samuel został wezwany z Bostonu jako nowy minister w kościele miejskim.
W lutym 1692 roku, 9-letnia Betty, 11-letnia Abigail i inne dziewczęta znikały na krótkie okresy, aby potajemnie praktykować stare metody wróżbiarskie, takie jak patrząc szkło Venus: wlewanie białka jajka do szklanki wody i dowiedzieć się, w jakiej formie będzie ich przyszłość lub nazwę lub wygląd przyszłego męża. Jedna z dziewcząt myślała, że widzi postać trumny i bardzo się przestraszyły.
Wkrótce potem Betty zaczęła zachowywać się nienormalnie, czołgając się pod krzesłami, narzekając na gorączkę, szczekając jak pies i krzycząc z bólu, gdy wiła się w nieludzkich pozycjach. Po pierwszych objawach u Betty, Abigail również zaczęła wykazywać objawy. Wielebny Parris próbował modlitwy i środków domowych, aby je wyleczyć, ale nie poprawiły się. O diagnozę poprosił lekarza Williama Griggsa i wielebnego Johna Hale’a. Obaj zgodzili się, że to były czary. Współczesne badania pozwolą stwierdzić, że były to epizody epilepsji, histerii i stresu lub zwykłe wybryki mające na celu złagodzenie nudy. Inni uważają, że były to epizody halucynacyjne wywołane zatruciem sporyszem.
Inni przyjaciele Betty i Abigail zaczęli mieć te same napady. Griggs zdołał jedynie ustalić, że wszystkie ofiary to dziewczynki. To pozwoliło mieszkańcom wsi powiązać ją z czarami, gdyż wierzono, że czarownice lubią dręczyć nieletnich. Sąsiadka, Mary Sibley, poleciła upiec „ciasto czarownic”, aby sprawdzić, czy tak jest w istocie. Poinstruowała Titubę, jak ją przygotować, mieszając mąkę żytnią z moczem ofiar i karmiąc nią psa. Jeśli zwierzę wykazało podobne objawy, czary byłyby obecne.
Betty następnie oskarżył Tituba jest jednym z „złych rąk” szczypanie jej. Podczas gdy niewolnica była przesłuchiwana, inne ofiary, Ann Putnam, Jr. i Elizabeth Hubbard, również oskarżyły Sarę Osborne i Sarę Good. Po pobiciu przez jej pana Samuela Parrisa, Tituba przyznała się do bycia czarownicą i oskarżyła Osborne’a i Gooda o bycie czarownicami, jak również.