Biologia

Czynniki sprawcze

Tęgoryjec jelitowy u ludzi jest wywoływany przez Ancylostoma duodenale, A. ceylanicum, i Necator americanus. Klasycznie, A. duodenale i N. americanus były uważane za dwa podstawowe gatunki tęgoryjców jelitowych na świecie, ale nowsze badania wykazują, że pasożyt zarażający zwierzęta, A. ceylanicum, jest również ważnym, pojawiającym się pasożytem zarażającym ludzi w niektórych regionach. Sporadycznie larwy A. caninum, zwykle pasożyta psowatych, mogą częściowo rozwijać się w jelicie człowieka i powodować eozynofilowe zapalenie jelit, ale nie wydaje się, aby ten gatunek osiągał dojrzałość reprodukcyjną u ludzi.

Inna grupa tęgoryjców zarażających zwierzęta może przenikać przez skórę człowieka powodując skórne larwy wędrujące (A. braziliense, A. caninum, Uncinaria stenocephala). Poza A. caninum opisanym powyżej, pasożyty te nie rozwijają się dalej po wniknięciu ich larw w skórę człowieka. Więcej informacji na ten temat znajduje się w części Tęgoryjce pozajelitowe.

Cykl życiowy

Jajka są wydalane w stolcu , a w sprzyjających warunkach (wilgoć, ciepło, cień) larwy wylęgają się w ciągu 1-2 dni i stają się wolno żyjące w skażonej glebie. Te uwolnione larwy rhabditiform rosną w kale i/lub w glebie , a po 5 do 10 dniach (i dwóch moltach) stają się filarowymi (trzeciego stopnia) larwami, które są zakaźne . Te zakaźne larwy mogą przetrwać 3 do 4 tygodni w sprzyjających warunkach środowiskowych. Po kontakcie z ludzkim żywicielem, zazwyczaj bosą stopą, larwy wnikają przez skórę i są przenoszone przez naczynia krwionośne do serca, a następnie do płuc. Wnikają do pęcherzyków płucnych, wspinają się po drzewie oskrzelowym do gardła i są połykane . Larwy docierają do jelita czczego jelita cienkiego, gdzie przebywają i dojrzewają do postaci dorosłych. Dorosłe robaki żyją w świetle jelita cienkiego, zwykle w dystalnej części jelita czczego, gdzie przyczepiają się do ściany jelita, powodując utratę krwi przez żywiciela . Większość dorosłych robaków jest eliminowana w ciągu 1 do 2 lat, ale długowieczność może sięgać kilku lat.

Niektóre larwy A. duodenale, po penetracji skóry żywiciela, mogą przejść w stan uśpienia (hipobioza w jelicie lub mięśniach). Larwy te są zdolne do ponownego uaktywnienia się i ustanowienia patentnej infekcji jelitowej. Ponadto, do zarażenia przez A. duodenale może prawdopodobnie dojść również drogą pokarmową i transmisyjną. Do zarażenia A. ceylanicum i A. caninum może dojść również poprzez spożycie doustne. Uważa się, że eozynofilowe zapalenie jelit związane z A. caninum jest skutkiem doustnego spożycia larw, a nie zakażenia przezskórnego. N. americanus nie wydaje się być zakaźny drogą doustną lub przezskórną.

.