Bromek wekuronium

PRECAUTIONS

Ponieważ w tej klasie zgłaszano alergiczną reaktywność krzyżową, należy zażądać od pacjentów informacji o wcześniejszych reakcjach anafilaktycznych na inne środki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Ponadto należy poinformować pacjentów, że zgłaszano ciężkie reakcje anafilaktyczne na środki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, w tym na bromek wekuronium.

Niewydolność nerek

Wekuronium jest dobrze tolerowane bez klinicznie istotnego przedłużenia działania blokującego przewodnictwo nerwowo-mięśniowe u pacjentów z niewydolnością nerek, którzy zostali optymalnie przygotowani do zabiegu poprzez dializę. W warunkach nagłych u pacjentów z niewydolnością nerek może dojść do pewnego wydłużenia blokady nerwowo-mięśniowej; dlatego, jeśli pacjenci z niewydolnością nerek nie mogą być przygotowani do nieelektywnego zabiegu chirurgicznego, należy rozważyć podanie mniejszej dawki początkowej wekuronium.

Zmiany w czasie krążenia

Stany związane z wolniejszym czasem krążenia w chorobach układu krążenia, podeszły wiek i stany obrzękowe, skutkujące zwiększoną objętością dystrybucji, mogą przyczynić się do opóźnienia czasu rozpoczęcia podawania leku; dlatego nie należy zwiększać dawki.

choroby wątroby

Doświadczenie u pacjentów z marskością wątroby lub cholestazą wykazało wydłużony czas powrotu do zdrowia, co jest zgodne z rolą, jaką odgrywa wątroba w metabolizmie i wydalaniu wekuronium (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA, Farmakokinetyka). Dostępne obecnie dane nie pozwalają na sformułowanie zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby.

Długotrwałe stosowanie na oddziałach intensywnej terapii

Na oddziałach intensywnej terapii długotrwałe stosowanie leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe w celu ułatwienia wentylacji mechanicznej może być związane z przedłużającym się porażeniem i (lub) osłabieniem mięśni szkieletowych, które może być po raz pierwszy zauważone podczas prób odłączenia takich pacjentów od respiratora. Zazwyczaj tacy pacjenci otrzymują inne leki, takie jak antybiotyki o szerokim spektrum działania, środki odurzające i/lub steroidy oraz mogą mieć zaburzenia równowagi elektrolitowej i choroby, które prowadzą do zaburzeń równowagi elektrolitowej, epizody niedotlenienia o różnym czasie trwania, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej i skrajne osłabienie, z których każdy może wzmocnić działanie środka blokującego przewodnictwo nerwowo-mięśniowe.Dodatkowo, u pacjentów unieruchomionych przez dłuższy czas często występują objawy zgodne z zanikiem mięśni spowodowanym nieużywaniem.Obraz powrotu do zdrowia może być różny, od odzyskania ruchu i siły we wszystkich mięśniach do początkowego odzyskania ruchu mięśni twarzy i małych mięśni kończyn, a następnie do pozostałych mięśni. W rzadkich przypadkach powrót do zdrowia może trwać przez dłuższy okres czasu i może nawet, w niektórych przypadkach, obejmować rehabilitację. Dlatego też, gdy istnieje potrzeba długotrwałej wentylacji mechanicznej, należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka związanego z blokadą nerwowo-mięśniową.

Ciągła infuzja lub przerywany bolus w celu wspomagania wentylacji mechanicznej nie zostały zbadane w stopniu wystarczającym do sformułowania zaleceń dotyczących dawkowania. NA ODDZIALE INTENSYWNEJ TERAPII ZALECA SIĘ ODPOWIEDNIE MONITOROWANIE Z ZASTOSOWANIEM STYMULATORA NERWÓW OBWODOWYCH W CELU OCENY STOPNIA BLOKADY NERWOWO-MIĘŚNIOWEJ, CO POMOŻE WYKLUCZYĆ EWENTUALNE PRZEDŁUŻENIE BLOKADY. W KAŻDYM PRZYPADKU, GDY ROZWAŻANE JEST ZASTOSOWANIE WEKURONIUM LUB INNEGO ŚRODKA BLOKUJĄCEGO PRZEWODNICTWO NERWOWO-MIĘŚNIOWE NA ODDZIALE INTENSYWNEJ TERAPII, ZALECA SIĘ CIĄGŁE MONITOROWANIE PRZEWODNICTWA NERWOWO-MIĘŚNIOWEGO PODCZAS PODAWANIA I POWROTU DO STANU NORMALNEGO ZA POMOCĄ STYMULATORA NERWÓW. DODATKOWE DAWKI BROMKU WEKURONIUM LUB INNEGO ŚRODKA BLOKUJĄCEGO PRZEWODNICTWO NERWOWO-MIĘŚNIOWE NIE POWINNY BYĆ PODAWANE PRZED WYSTĄPIENIEM ZDECYDOWANEJ ODPOWIEDZI NA T1 LUB PIERWSZEGO DRGAWEK. JEŚLI NIE WYSTĄPI REAKCJA, PODAWANIE INFUZJI POWINNO ZOSTAĆ ZAKOŃCZONE DO PONOWNEGO WYSTĄPIENIA REAKCJI.

Szeroko rozwinięta otyłość lub choroba nerwowo-mięśniowa

Pacjenci z ciężką otyłością lub chorobą nerwowo-mięśniową mogą stwarzać problemy z drogami oddechowymi i (lub) wentylacją wymagające szczególnej opieki przed, w trakcie i po zastosowaniu środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, takich jak wekuronium.

Hipertermia złośliwa

Podejrzewa się, że wiele leków stosowanych w praktyce anestezjologicznej jest w stanie wywołać potencjalnie śmiertelny hipermetabolizm mięśni szkieletowych, znany jako hipertermia złośliwa. Nie ma wystarczających danych pochodzących z badań przesiewowych na podatnych zwierzętach (świnie), aby ustalić, czy wekuronium jest w stanie wywołać hipertermię złośliwą.

C.N.S.

Wekuronium nie ma znanego wpływu na świadomość, próg bólu lub cerebrrację. Podaniu musi towarzyszyć odpowiednie znieczulenie lub sedacja.

Inhalacyjne środki znieczulające

Użycie lotnych, wziewnych środków znieczulających, takich jak enfluran, izofluran i halotan z wekuronium wzmocni blokadę nerwowo-mięśniową. Potencjacja jest najbardziej widoczna przy stosowaniu enfluranu i izofluranu. W przypadku powyższych środków dawka początkowa bromku wekuronium może być taka sama jak w przypadku znieczulenia przewodowego, chyba że anestetyk wziewny był podawany przez wystarczający czas w wystarczającej dawce, aby osiągnąć równowagę kliniczną (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA).

Antybiotyki

Parenteralne/wewnątrzotrzewnowe podawanie dużych dawek niektórych antybiotyków może nasilać lub samoistnie wywoływać blok nerwowo-mięśniowy. Następujące antybiotyki były związane z różnymi stopniami porażenia: aminoglikozydy (takie jak neomycyna, streptomycyna, kanamycyna, gentamycyna i dihydrostreptomycyna); tetracykliny; bacytracyna; polimyksyna B; kolistyna; i kolistymetat sodowy. Jeśli te lub inne nowo wprowadzone antybiotyki są stosowane w połączeniu z wekuronium, należy wziąć pod uwagę możliwość nieoczekiwanego przedłużenia bloku nerwowo-mięśniowego.

Tiopental

Wekuronium w postaci regenerowanej, które ma kwaśne pH, nie powinno być mieszane z roztworami zasadowymi (np, barbituranów, takich jak tiopental) w tej samej strzykawce lub podawanych jednocześnie podczas infuzji dożylnej przez tę samą igłę lub tę samą linię dożylną (patrz DOSAGE AND ADMINISTRATION, Compatibility).

Inne

Doświadczenie dotyczące wstrzykiwania chinidyny podczas powrotu do zdrowia po zastosowaniu innych leków zwiotczających mięśnie sugeruje, że może wystąpić nawracająca paraliż. Możliwość tę należy również wziąć pod uwagę w przypadku wekuronium. U zwierząt doświadczalnych (kot) blokada nerwowo-mięśniowa wywołana przez wekuronium była neutralizowana przez zasadowicę i wzmacniana przez kwasicę. Wykazano, że zaburzenia równowagi elektrolitowej oraz choroby, które prowadzą do zaburzeń równowagi elektrolitowej, takie jak niewydolność kory nadnerczy, mogą wpływać na blokadę nerwowo-mięśniową. W zależności od charakteru zaburzeń równowagi można spodziewać się ich wzmocnienia lub zahamowania. Sole magnezu, podawane w leczeniu toksemii ciężarnych, mogą nasilać blokadę nerwowo-mięśniową.

Interakcje leków/badań laboratoryjnych

Nieznane.

Carcinogenesis, Mutagenesis, Impairment Of Fertility

Nie przeprowadzono długotrwałych badań na zwierzętach w celu oceny potencjału rakotwórczego, mutagennego lub upośledzenia płodności.

Ciąża

Działanie teratogenne

Kategoria ciążowa C

Nie przeprowadzono badań nad rozrodczością zwierząt z użyciem wekuronium. Nie wiadomo również, czy wekuronium może powodować uszkodzenie płodu po podaniu kobiecie w ciąży lub wpływać na zdolność reprodukcji. Wekuronium powinno być podawane kobiecie w ciąży tylko wtedy, gdy jest to wyraźnie konieczne.

Labor And Delivery

W literaturze opisywano stosowanie wekuronium u pacjentów poddawanych cesarskiemu cięciu. Po intubacji tchawicy z użyciem sukcynylocholiny podawano wekuronium w dawce 0,04 mg/kg (n = 11) i 0,06 do 0,08 mg/kg (n = 20).Stężenia w osoczu krwi żyły pępkowej stanowiły 11% stężeń u matki w momencie porodu, a średnie wskaźniki APGAR noworodków w ciągu 5 minut wynosiły ≥9 w obu doniesieniach. Działanie środków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe może być wzmocnione przez sole magnezu podawane w leczeniu toksemii ciężarnych.

Karmiące matki

Nie wiadomo, czy lek ten jest wydzielany do mleka ludzkiego. Ponieważ wiele leków jest wydzielanych do mleka ludzkiego, należy zachować ostrożność w przypadku podawania wekuronium kobietom karmiącym piersią.

Stosowanie u dzieci

Niemowlęta poniżej 1 roku życia, ale starsze niż 7 tygodni, również badane w znieczuleniu halotanowym, są umiarkowanie bardziej wrażliwe na wekuronium w przeliczeniu na mg/kg niż dorośli, a powrót do normalnego stanu trwa około 1½ raza dłużej. Zalecenia dotyczące stosowania u pacjentów pediatrycznych w wieku od 7 tygodni do 16 lat, patrz podsekcja DOSAGE AND ADMINISTRATION, Use In Pediatric Patients. Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania wekuronium u pacjentów pediatrycznych w wieku poniżej 7 tygodni nie zostały ustalone.

Stosowanie u pacjentów pediatrycznych

Badania kliniczne wekuronium nie obejmowały wystarczającej liczby uczestników w wieku 65 lat i starszych, aby określić, czy reagują oni inaczej niż uczestnicy młodsi. W recenzowanej literaturze istnieją pewne doniesienia o zwiększonym działaniu i dłuższym czasie działania wekuronium u osób w podeszłym wieku w porównaniu z młodszymi pacjentami. Jednakże w innych doniesieniach nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy zdrowymi osobami w podeszłym wieku a młodszymi dorosłymi. Zaawansowany wiek lub inne stany związane z wolniejszym czasem krążenia mogą wiązać się z opóźnieniem czasu początku działania (patrz PRZECIWWSKAZANIA, Zmieniony czas krążenia). Niemniej jednak, u tych pacjentów nie należy zwiększać zalecanych dawek wekuronium w celu skrócenia czasu początku działania, ponieważ większe dawki powodują dłuższy czas działania (patrz FARMAKOLOGIA KLINICZNA). Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku należy dobierać ostrożnie, zwykle rozpoczynając od dolnej granicy zakresu dawkowania, co wynika z większej częstości występowania zaburzeń czynności wątroby, nerek lub serca, a także chorób towarzyszących lub innych leków. Zalecane jest ścisłe monitorowanie czynności nerwowo-mięśniowej.

.