Czy powinnam zaszczepić moje dziecko?

ATLANTA, Georgia (CNN) — Pięć lat temu pierwsze dziecko Kathye Petters-Armitage otrzymało dokładnie takie szczepienia, jakie zalecił jej pediatra.

Ale kiedy urodziła swoje drugie dziecko, Petters-Armitage zmieniła zdanie.

W ciągu tych dwóch lat przeczytała wiele o obawach, że szczepionki powodują autyzm i postanowiła poprosić swojego pediatrę o podanie nowemu dziecku mniejszej liczby zastrzyków rozłożonych na dłuższy okres czasu.

„Nie byłam w stu procentach przekonana, że istnieje związek między autyzmem a szczepionkami”, powiedziała Petters-Armitage z Santa Clarita w Kalifornii. „Ale nie chciałam być jednym z tych rodziców, którzy dowiedzieli się o tym w trudny sposób.”

Pediatrzy mówią, że widzieli dramatyczny wzrost liczby rodziców, którzy, podobnie jak Petters-Armitage, chcą wprowadzić zmiany w harmonogramie szczepień ustalonym przez Centra Kontroli Chorób i Amerykańską Akademię Pediatrii, harmonogramie uważanym kiedyś przez wielu pediatrów za święty i w dużej mierze niezmienny. Watch more on making decisions about your children’s shots”

Wielu z tych lekarzy mówi, że nawet jeśli mogą nie zgadzać się z tymi rodzicami, wprowadzają zmiany.

„Jeśli rodzic mówi „nie” interwencji, w tym szczepieniu, muszę to zaakceptować”, powiedział dr Arthur Lavin, pediatra w Beachwood, Ohio, i profesor kliniczny pediatrii w Case Western Reserve University School of Medicine. „Dzielę się z nimi tym, co wiem, ale ostatecznie jest to decyzja rodzica.”

Dr Kenneth Bock, instruktor kliniczny na wydziale medycyny rodzinnej w Albany Medical College w Nowym Jorku, ujął to w ten sposób: „To nie powinna być moja droga lub autostrada. Nie możemy powiedzieć, że jeden rozmiar pasuje na wszystkich. One size doesn’t fit all.”

W artykule na CNN.com w marcu, dwóch lekarzy CDC napisało, „Chociaż niektórzy mogą nazwać to podejściem 'jeden rozmiar pasuje do wszystkich’, zalecany harmonogram szczepień jest elastyczny.”

Poniżej znajduje się lista zmian w szczepionkach, o które prosili rodzice i które niektórzy pediatrzy zgodzili się wprowadzić. Nie zawiera ona dyskusji na temat zalet i wad każdego podejścia, ani dyskusji na temat tego, czy szczepionki i autyzm są w ogóle powiązane, ale raczej listę niektórych podejść stosowanych przez niektórych pediatrów i rodziców.

1. Opóźnienie pierwszego zastrzyku przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B

Obecnie noworodki otrzymują zastrzyki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B przed wypisaniem ze szpitala.

„Nigdy nie rozumiałem, dlaczego podajemy to przy urodzeniu”, powiedział dr Richard Frye, adiunkt pediatrii i neurologii na University of Texas Medical Center w Houston.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B rozprzestrzenia się przez uprawianie seksu z zakażonym partnerem, przez wspólne używanie igieł, przez wspólne używanie brzytwy lub szczoteczki do zębów z zakażoną osobą lub przez kontakt z krwią lub otwartymi ranami zakażonej osoby.

„Nie znam niemowląt, które uprawiają seks lub dzielą się igłami”, powiedział dr David Traver, pediatra w prywatnej praktyce w Foster City w Kalifornii.

Lavin mówi, że zamiast podawać zastrzyk przeciw WZW B przy urodzeniu, rutynowo podaje go, gdy dziecko ma 2 miesiące.

Jeden wyjątek: Jeśli matka jest nosicielką zapalenia wątroby typu B, jej dziecko musi otrzymać szczepionkę i leczenie na zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B.

2. Nie robić niektórych zastrzyków w ogóle

Pediatrzy, z którymi przeprowadzono wywiady dla tego artykułu, byli jednomyślni w tej kwestii: Nie wszystkie choroby są sobie równe. Niektóre choroby, na które dzieci są szczepione, łatwiej jest złapać niż inne, a niektóre są bardziej śmiertelne.

Na przykład Petters-Armitage powiedziała swojemu lekarzowi, że nie martwi się tak bardzo ospą wietrzną lub rotawirusem, jak chorobami takimi jak polio i krztusiec. Mimo że, jak twierdzi, lekarz nie zgodził się z nią, zastosował się do jej życzeń i nie zaszczepił jej drugiego i trzeciego dziecka na ospę wietrzną i rotawirusy.

Pediatrzy, z którymi przeprowadzono wywiady na potrzeby tego artykułu, radzą rodzicom, że jeśli są zaniepokojeni, powinni usiąść i omówić ze swoimi pediatrami stopień ciężkości każdej choroby przed przystąpieniem do szczepień.

3. Sprawdzanie „miana” przed podaniem szczepionek przypominających

W przypadku wielu szczepionek, takich jak ospa wietrzna, dzieci otrzymują szczepionki przypominające, aby „wzmocnić” odporność uzyskaną po poprzednim szczepieniu. Niektóre dzieci mogą jednak nie potrzebować dawki przypominającej, ponieważ miały odpowiednią odpowiedź immunologiczną na pierwszy zastrzyk.

Pediatrzy czasami wykonują badanie krwi w celu sprawdzenia miana u dziecka. „Sprawdzenie miana odnosi się do pomiaru ilości przeciwciał we krwi, co wskazuje, czy dana osoba jest odporna na określoną chorobę. Sprawdzanie miana nie jest rutynowe i czasami nie jest pokrywane przez ubezpieczenie.

„Gdybyś przyszedł do mnie i powiedział, że chcesz sprawdzić miano, a ty za to zapłacisz, czy zrobiłabym to dla ciebie? Zrobiłabym”, powiedziała dr Laura Jana, rzeczniczka Amerykańskiej Akademii Pediatrii.

4. Rozłożenie szczepionek na dłuższy okres czasu

Jest to cecha charakterystyczna schematu Searsa, alternatywnego schematu szczepień opracowanego przez pediatrę dr Roberta Searsa.

Pacjenci Searsa przyprowadzają swoje dzieci na szczepienia siedem razy w wieku od 2 do 9 miesięcy, nigdy nie otrzymując więcej niż dwa zastrzyki podczas każdej wizyty.

Zgodnie z harmonogramem CDC dzieci przychodzą trzy razy w tym przedziale wiekowym, otrzymując czasami pięć zastrzyków podczas jednej wizyty.

5. Rozdzielanie szczepionek skojarzonych

Kilka szczepionek jest łączonych w jeden zastrzyk. Na przykład, odra, świnka i różyczka są połączone w jeden zastrzyk o nazwie MMR, a błonica, tężec i krztusiec są połączone w jeden zastrzyk o nazwie DTaP.

MMR jest dostępna w trzech zastrzykach, ale większość lekarzy ich nie posiada. Jeśli chcesz oddzielić te zastrzyki, być może będziesz musiał uzyskać receptę i znaleźć aptekę, która zamówi je dla ciebie, a następnie przekaże je lekarzowi do wstrzyknięcia.

Niektórzy lekarze oferują te zastrzyki oddzielnie. Sears daje zastrzyki na odrę, świnkę i różyczkę oddzielnie i w trzech różnych grupach wiekowych. Lavin powiedział, że otrzymał tak wiele próśb o oddzielenie MMR, że zamówił oddzielne zastrzyki.

Krztusiec nie jest dostępny oddzielnie, więc nawet lekarze tacy jak Sears, którzy oferują alternatywny harmonogram, dają zastrzyk DTaP.

Pediatrzy, z którymi rozmawialiśmy, powiedzieli, że kluczem jest rozmowa z lekarzem o tym, czy alternatywny harmonogram jest najlepszy.

„To jest rozmowa. To jest całe spotkanie”, powiedział Traver. „Zadzwoń do recepcjonistki i powiedz, że chciałbyś umówić się na spotkanie z lekarzem, aby omówić szczepienia ochronne.”

Kolejna uwaga: co jest najlepsze dla Twojego dziecka. Na przykład w przypadku Hannah Poling rząd federalny uznał, że szczepionki, które otrzymała jako niemowlę, „znacznie pogorszyły” chorobę podstawową, która predysponowała ją do wystąpienia objawów autyzmu. Sąd szczepionkowy” nakazał, aby jej rodzina otrzymała odszkodowanie finansowe.

Nie jest do końca jasne, jaka historia rodziny naraziłaby dziecko na problemy związane ze szczepionkami, ale Frances Page Glascoe, profesor pediatrii w Vanderbilt University Medical Center, twierdzi, że rodzice powinni spojrzeć wstecz i przynajmniej zadać to pytanie.

„Przyjrzałabym się mamie, tacie, rodzeństwu, ciotkom, wujkom, kuzynom, którzy mieli zaburzenia rozwojowe, w tym zaburzenia językowe i zaburzenia ze spektrum autyzmu” – powiedziała. Jeśli rodzice znaleźliby taką historię rodzinną, „spowodowałoby to, że omówiłabym alternatywny harmonogram szczepień.”

Jon Poling, ojciec Hannah, mówi, że teraz jest dla niego jasne, że powinien być bardziej ostrożny.

„Mamy zaburzenia autoimmunologiczne po obu stronach rodziny, a Hannah miała wiele infekcji gorączkowych, infekcje ucha i straszne problemy z egzemą”, powiedział. „Wszystko to są czerwone flagi, że dziecko jest zagrożone.”

.