Testy do wykrywania Helicobacter pylori różnią się pod wieloma względami. Wybór testu zależy od sytuacji klinicznej. U pacjentów z objawami, endoskopia jest ważnym narzędziem do diagnozowania choroby wrzodowej lub innych zmian w obrębie przełyku. Dlatego właściwe jest zastosowanie systemu wykrywania H. pylori opartego na biopsji, takiego jak szybki test ureazowy, mikroskopia lub hodowla organizmów. Czułość diagnostyczna wzrośnie, jeśli zostanie wykonana więcej niż jedna z tych metod. U pacjentów bezobjawowych należy zastosować test nieinwazyjny, a serologia z określeniem miana jest w tej sytuacji odpowiednia. Jeśli wyniki okażą się pozytywne, zaleca się potwierdzenie zakażenia H. pylori za pomocą testu oddechowego z mocznikiem. Pacjenci, którzy wcześniej otrzymali terapię eradykacyjną H. pylori i zgłaszają się z nawrotem objawów, powinni otrzymać dalszą terapię eradykacyjną, jeśli nadal są H. pylori-dodatni, nawet jeśli nie stwierdzono nieprawidłowości endoskopowych. Należy zastosować test nieinwazyjny, a test oddechowy z mocznikiem jest najlepszym rozwiązaniem u tych osób, ponieważ badania serologiczne nie są odpowiednie w ciągu 6-12 miesięcy od zakończenia terapii eradykacyjnej. Jeśli test oddechowy nie jest dostępny, należy zastosować test oparty na biopsji. Wynik terapii eradykacyjnej H. pylori powinien być oceniany za pomocą testu nieinwazyjnego. Test oddechowy z mocznikiem jest odpowiedni, ponieważ badania serologiczne nie są odpowiednie po zakończeniu leczenia. Test oddechowy powinien być przeprowadzony 4-8 tygodni po zakończeniu leczenia, aby uniknąć wyników fałszywie ujemnych spowodowanych przejściową supresją zakażenia. Jeśli test oddechowy nie jest dostępny, należy zastosować serologię z mianem lub test oparty na biopsji, co najmniej 6-12 miesięcy po zakończeniu leczenia.
Localizador
Blog Network
