Termin Dissenter odnosi się do wielu wyznań protestanckich – prezbiterian, baptystów, kwakrów, kongregacjonalistów i innych – które, ponieważ odmówiły przyjęcia komunii anglikańskiej lub podporządkowania się doktrynom przywróconego w 1662 r. Kościoła Anglii, były przedmiotem prześladowań na mocy różnych ustaw uchwalonych przez Parlament Kawalerów w latach 1661-1665. Przykładem prób zniechęcenia do nich był Act of Uniformity, który wymagał, by wszystkie kościoły w Anglii używały Book of Common Prayer i karał tych, którzy się do niego nie stosowali, oraz Five Mile Act, który zakazywał ministrom wyrzuconym z powodu Act of Uniformity zbliżania się na odległość pięciu mil do ich dawnych parafii lub do jakiegokolwiek miasta.
Po uchwaleniu Toleration Act w 1689 roku, Dissenters mogli odprawiać nabożeństwa w licencjonowanych domach spotkań i utrzymywać własnych kaznodziejów (pod warunkiem, że podpiszą się pod pewnymi przysięgami) w Anglii i Walii. Jednak aż do roku 1828 kaznodzieje ci podlegali ustawie Test Act, która wymagała od wszystkich urzędników cywilnych i wojskowych, by byli wyznawcami Kościoła Anglii oraz składali przysięgi na supremację i wierność. Chociaż ustawa ta była skierowana przede wszystkim przeciwko rzymskim katolikom, to jednak wykluczała również Dissenters.
Materiały powiązane
- The Dissenting Ethos
Web
Content first created 1988; last modified 12 August 2002
Links added 14 September 2019