Dracula, gotycka powieść Brama Stokera, opublikowana w 1897 roku, która była najpopularniejszym dziełem literackim wywodzącym się z legend o wampirach i stała się podstawą dla całego gatunku literatury i filmu.
Popularną teorią wśród krytyków jest to, że postać hrabiego Drakuli jest oparta na niesławnie barbarzyńskim Vladzie III, lepiej znanym jako Wład Palownik. Vlad urodził się w Transylwanii w XV wieku i był popularnie znany jako Drăculea, co oznacza „Syn Drakula”. Imię to wywodzi się od łacińskiego draco oznaczającego „smoka”, od którego pochodzi epitet starszego Włada. We współczesnym języku rumuńskim drac ewoluował do znaczenia „diabeł”. Uważa się, że Stoker wybrał imię Drakula po przeczytaniu książki, która ujawniła mu to nowoczesne tłumaczenie.
Drakula Stokera był kluczowy w tworzeniu tropy wampira, która przeniknęła zachodnią kulturę popularną w postaci powieści i filmu. Dracula został dobrze przyjęty, gdy został opublikowany, ale jego sukces jest jeszcze lepiej mierzony przez liczbę adaptacji, które zainspirował. Adaptacje te rozpoczęły się w 1922 roku, kiedy powieść została splagiatowana w niemym filmie Nosferatu, w którym reżyser F.W. Murnau wziął historię Stokera, podrasował ją i przeniósł rezultaty na duży ekran.
Od tego czasu wampiry tego samego rodzaju pojawiły się w całej kulturze popularnej. Niektóre z nich zostały unowocześnione, jak w sadze „Zmierzch” Stephenie Meyer. Inne zachowały integralność oryginalnego hrabiego Draculi Stokera, jak w powieści Stephena Kinga Salem’s Lot (1975), która według Kinga była inspirowana przez Stokera. Nawet amerykański program telewizyjny dla dzieci Ulica Sezamkowa stworzył postać Hrabiego von Count, wzorowaną na Drakuli; zamiast pić krew, ten wampir liczył wszystko wokół siebie (i pomagał swoim widzom w nauce prostej matematyki). (Continue reading from Encyclopedia Britannica)
.