Dualistic and Nondual Thinking
Podsumowanie: Sunday, January 28-Friday, February 3, 2017
Dualistyczny umysł nie może przetwarzać takich rzeczy jak nieskończoność, tajemnica, Bóg, łaska, cierpienie, seksualność, śmierć czy miłość. (Niedziela)
Nondualna świadomość jest o wiele bardziej holistycznym poznaniem, gdzie twój umysł, serce, dusza i zmysły są otwarte i otwarte na chwilę taką, jaka ona jest, co pozwala ci kochać rzeczy same w sobie i jako takie. (poniedziałek)
Szerokie ponowne odkrycie niedualnej, kontemplacyjnej świadomości daje mi nadzieję na dojrzewanie religii i jest prawdopodobnie jedynym sposobem, w jaki możemy wyjść poza partyzancką politykę. (wtorek)
„Spora część zamieszania wokół znaczenia niedualności pojawiła się, gdy ludzie próbowali odkryć, co, jeśli cokolwiek, w naszym zachodnim chrześcijańskim doświadczeniu najbardziej odpowiada temu, co Wschód ma na myśli mówiąc o niedualności.” -Cynthia Bourgeault (środa)
„Wierzę, że kluczowym wkładem Zachodu w zrozumienie niedualnego postrzegania jest to, że ten najwyższego rzędu („trzeci poziom”) poziom świadomości nie jest zwykłym przedłużeniem umysłu. Implikuje on i wymaga przejścia na zupełnie inny system operacyjny, który jest anatomicznie umiejscowiony w sercu – lub lepiej, w umyśle we współbrzmieniu z sercem.” -Cynthia Bourgeault (czwartek)
„Nie mogę sprawić, aby chwile niedualnej świadomości się wydarzyły. Mogę jedynie przyjąć taką postawę wewnętrzną, która stawia najmniejszy opór, aby zostać ogarniętym przez łaskę.” -James Finley (piątek)
Praktyka: Śpiewanie Om
Śpiewanie jako praktyka kontemplacyjna w naturalny sposób przyciąga naszą uwagę do teraźniejszości i uspokaja dualistyczny umysł. Sam fizyczny akt oddychania i formowania dźwięków zbliża ciało i umysł do siebie. Śpiew ma swoje miejsce w wielu świętych tradycjach, od melodii gregoriańskich, przez bębnienie rdzennych Amerykanów, po polirytmiczne śpiewy Afryki Zachodniej. Istnieje tak wiele sposobów śpiewania, jak wiele jest ciał i strun głosowych. Możesz czerpać przyjemność z poznawania różnych rodzajów śpiewu, a nawet tworzenia własnych, jako sposobu medytacji i wzmacniania niedualnego umysłu.
Prawdopodobnie najprostszym, najbardziej znanym śpiewem jest „Om”. W tradycji hinduistycznej Om jest oryginalną i podstawową wibracją stworzonego świata, dźwiękiem, który mieści w sobie wszystkie inne dźwięki. Mantra ta jest również nazywana pranawą w sanskrycie, co oznacza, że przenika ona całe życie i wypełnia naszą pranę, oddech. Om reprezentuje pełnię rzeczywistości i obejmuje wszystkie rzeczy; nie ma początku ani końca.
Możesz praktykować intonowanie tej pojedynczej sylaby sam lub w grupie, od pięciu minut do ponad dwudziestu, po czym następuje czas ciszy. Rozpocznij siedząc prosto i wysoko, tak abyś mógł głęboko oddychać. Zrób wdech, a na wydechu wokalizuj trzy dźwięki Om, AUM, na jednym tonie. Poczuj, jak dźwięk porusza się w górę wraz z oddechem: zaczynając od brzucha – aaa; przechodząc do klatki piersiowej – aaa; wibrując w wargach i jamie nosowej – mm. Weź kolejny głęboki oddech i ponownie zaśpiewaj AUM, powoli kształtując samogłoski i zamykając usta do szumu.
Powtarzaj śpiew tyle razy, ile chcesz, pozwalając zniknąć wszystkim innym myślom i odczuciom. Jeśli jesteś rozproszony, zwróć swoją uwagę na oddech i dźwięk oraz na to, jak to się czuje w twoim ciele. Kiedy jesteś gotowy, pozwól śpiewowi ustąpić w ciszę.
Droga do ciszy:
Jesteśmy włączeni w miłość.
Do dalszej nauki:
Cynthia Bourgeault, The Heart of Centering Prayer: Nondual Christianity in Theory and Practice (Shambhala: 2016)
James Finley, Christian Meditation: Experiencing the Presence of God (HarperSanFrancisco: 2004)
Richard Rohr, A Spring Within Us: A Book of Daily Meditations (CAC Publishing: 2016)
Richard Rohr, Silent Compassion: Finding God in Contemplation (Franciscan Media: 2014)
Richard Rohr, The Naked Now: Learning to See as the Mystics See (The Crossroad Publishing Company: 2009)
.