Duloksetyna: przegląd jej stosowania w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych u starszych dorosłych

Duloksetyna (Cymbalta(®)) jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny wskazanym w leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych (MDD). W artykule dokonano przeglądu skuteczności terapeutycznej i tolerancji duloksetyny u starszych dorosłych z MDD oraz podsumowano jej właściwości farmakologiczne. W dwóch 8-tygodniowych badaniach z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo leczenie duloksetyną znacząco poprawiło kilka wskaźników poznania, depresji, lęku, bólu i jakości życia związanej ze zdrowiem (health-related quality-of-life – HR-QOL) u starszych dorosłych z MDD. Jednak w 12. tygodniu (pierwszorzędowy punkt końcowy) 24-tygodniowego badania prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby nie zaobserwowano istotnej poprawy w zakresie wskaźników depresji, chociaż objawy depresji uległy istotnej poprawie we wcześniejszych punktach czasowych. Korzyści z leczenia obserwowano również podczas kontynuacji leczenia w 24-tygodniowym badaniu (tj. po osiągnięciu 12-tygodniowego pierwszorzędowego punktu końcowego) oraz w otwartym, 52-tygodniowym badaniu, w którym obserwowano poprawę w zakresie niektórych wskaźników depresji, bólu i HR-QOL. Duloksetyna była ogólnie dobrze tolerowana w tych badaniach, przy czym nudności, zawroty głowy i działania niepożądane odzwierciedlające aktywność noradrenergiczną (np. suchość w ustach, zaparcia) były najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi związanymi z leczeniem podczas leczenia przez okres do 52 tygodni. Leczenie duloksetyną miało niewielki wpływ na parametry sercowo-naczyniowe i masę ciała. Chociaż konieczne są dalsze dobrze zaprojektowane i długoterminowe badania w tej populacji pacjentów w celu potwierdzenia skuteczności duloksetyny i porównania jej ze skutecznością innych leków przeciwdepresyjnych, obecne dowody sugerują, że leczenie duloksetyną może być korzystne u starszych dorosłych z MDD.