Background: Dyslipidemia cukrzycowa ma specyfikę odmienną od dyslipidemii u chorych bez cukrzycy, która na równi z dysglikemią przyczynia się do przyspieszonej miażdżycy. Celem pracy było określenie współzależności między dyslipidemią cukrzycową a chorobami układu sercowo-naczyniowego (CVD), strategii terapeutycznych oraz ryzyka rozwoju cukrzycy przy leczeniu statynami.
Metoda: Przeprowadziliśmy przegląd literatury angielskich artykułów za pośrednictwem PubMed, PubMed Central i Cochrane, dotyczących roli dyslipidemii cukrzycowej w rozwoju miażdżycy, leczenia antylipemicznego statynami oraz roli terapii statynami w nowo rozwijającej się cukrzycy, używając słów kluczowych: atherosclerosis, diabetes mellitus, diabetic dyslipidemia, CVD, statins, nicotinic acid, fibrates, PCSK9 inhibitors.
Wyniki: hiperglikemia i dyslipidemia u chorych na cukrzycę nie mogą być leczone oddzielnie. Wydaje się, że dyslipidemia odgrywa jedną z kluczowych ról w rozwoju miażdżycy. Wysokie stężenie TG, obniżone stężenie HDL-C oraz zwiększone stężenie małych gęstych cząstek LDL- C w krążeniu systemowym to najbardziej charakterystyczne cechy dyslipidemii cukrzycowej, które wynikają ze zwiększonego strumienia wolnych kwasów tłuszczowych, pojawiającego się w wyniku poprzedzającej oporności na insulinę i nasilonego przez podwyższone stężenie adipokin zapalnych. Statyny są podstawową metodą leczenia dyslipidemii cukrzycowej, zarówno w zakresie dyslipidemii, jak i prewencji CVD. Zaleca się stosowanie leczenia statyną o dużej intensywności u wszystkich chorych na cukrzycę i ChUK, natomiast leczenie o umiarkowanej intensywności może być stosowane u chorych na cukrzycę, u których występują dodatkowe czynniki ryzyka ChUK. Uważa się, że same statyny wiążą się z niewielkim, choć statystycznie istotnym, ryzykiem wystąpienia cukrzycy, przewyższającym korzyści z ich stosowania.
Wnioski: Tak jak ważne w rozwoju CVD u chorych na cukrzycę są hiperglikemia i glikoregulacja, jeszcze ważniejszą rolę odgrywa dyslipidemia cukrzycowa. Statyny pozostają podstawą leczenia przeciwlipemicznego w dyslipidemii cukrzycowej, a ich działanie ochronne w progresji CVD przezwycięża ryzyko incydentalnej cukrzycy związanej ze statynami.