Mazzini był głównym rewolucjonistą Europy w okresie między 1835 a 1860 rokiem; w połowie XIX wieku, kiedy tylko dyskutowano o czerwonej rewolucji, jego nazwisko natychmiast przychodziło na myśl. W latach sześćdziesiątych pojawiły się inne nazwiska, takie jak Marks czy Bakunin; a w 1872 roku, kiedy Mazzini zmarł w Pizie, Europa klasy średniej bała się go mniej niż Pierwszej Międzynarodówki.
A jednak, w przeciwieństwie do bezwzględności swego wybitnego poprzednika, Robespierre’a, i w jeszcze ostrzejszym kontraście do materializmu jego potężnego następcy, Marksa, zarówno kazania, jak i praktyka Mazziniego były naładowane najwznioślejszym idealizmem religijnym. Zawsze odwoływał się do Boga, do wiary i do obowiązku. Pod pewnymi względami miał wiele wspólnego z purytańskim wodzem o wyższych poglądach, z Biblią w jednej ręce i mieczem w drugiej; choć w miejsce Biblii musimy wstawić jego własny traktat Wiara i przyszłość, a w miejsce miecza – karabiny po czterdzieści franków za sztukę, ukryte w górach Sabaudii lub Sycylii.
.