intendent ?nt?nd?nt , francuski urzędnik administracyjny, który służył jako główny przedstawiciel królewski w prowincjach w czasach ancien rgime. Po raz pierwszy intendenci zyskali na znaczeniu za czasów kardynała Richelieu, głównego ministra Ludwika XIII, na początku XVII w.; wykorzystywał on ich na szeroką skalę do konsolidacji kraju i podważania władzy feudalnej. Początkowo intendent nie posiadał władzy poza specjalnym zleceniem od króla. Za panowania Ludwika XIV (1643?1715) intendant stał się jednak ważnym, stałym urzędnikiem państwowym, mianowanym przez króla. Posiadając pełnię władzy w dziedzinie sądownictwa, finansów i policji w prowincjach, intendent często sądził sprawy cywilne i karne, zawieszał nieodpowiednich sędziów, zwoływał specjalne trybunały, regulował działalność władz miejskich, zwalczał bandytyzm i przemyt, nakładał i ściągał podatki oraz losował milicję. Początkowo intendenci nie byli szlachcicami, a ich awans zależał od królewskiej przychylności. Jako wierne narzędzia królewskiej centralizacji wzbudzali wrogość lokalnych władz, zwłaszcza parlerów i gubernatorów prowincji. Podczas nieudanej rewolucji zwanej Frondą (1648?53) urząd ten został praktycznie zlikwidowany, ale przywrócono go w 1653 r. po zdławieniu rebelii. Do 1689 r. każdy gnralit miał jednego intendenta, rozmieszczonego w całym królestwie. W XVIII w. wszyscy intendenci wywodzili się ze szlachty; w momencie wybuchu rewolucji francuskiej (1789) było ich we Francji 33. Władza intendentów została poważnie zachwiana w czasie rewolt prowincjonalnych w 1788 roku. Symbol absolutyzmu królewskiego, urząd ten został zniesiony (grudzień 1789) przez Zgromadzenie Konstytucyjne na początku rewolucji francuskiej.
Patrz opracowanie V. Grudera (1968).