Isolation of Malassezia furfur from a Cat

Rodzaj Malasseziaconsists of lipophilic yeasts which are known to be components of the microflora of human skin and many mammals and birds and are rarely isolated from the environment (11). Drożdże te mają typową właściwość fizjologiczną polegającą na wykorzystywaniu lipidów jako źródła węgla. Z wyjątkiem Malassezia pachydermatis, pozostałe gatunki z rodzaju Malassezia wymagają do wzrostu in vitro suplementacji długołańcuchowymi (C12 do C24) kwasami tłuszczowymi. Taksonomia tych drożdżaków zawsze budziła kontrowersje (8). Jeszcze kilka lat temu akceptowanymi gatunkami były M. furfur (Robin) Baillon 1889 i M. pachydermatis (Weidman) Dodge 1935. Ostatnio rodzaj został zrewidowany w oparciu o dane molekularne i wymagania lipidowe i został rozszerzony do siedmiu gatunków: M. furfur,M. pachydermatis, M. sympodialis,M. globosa, M. obtusa, M. restricta i M. slooffiae (4).

M. furfur jest znanym oportunistycznym patogenem skórnym ludzi. Jest on czynnikiem sprawczym pityriasis versicolor, pityriasis capitis, łojotokowego zapalenia skóry i zapalenia mieszków włosowych. Niemniej jednak, znaczenie gatunków Malassezia jako nowych patogenów wzrasta, ponieważ opisano, że mogą one powodować infekcje ogólnoustrojowe u pacjentów z obniżoną odpornością oraz u noworodków otrzymujących dożylnie lipidy (1, 12). Celem niniejszej pracy było zbadanie lipofilnej mikrobioty przewodów słuchowych zewnętrznych kotów bez otitis externa. W niniejszej pracy opisano pierwszą izolację M. furfur od kota.

Zewnętrzne przewody słuchowe 33 kotów domowych (17 samców i 16 samic) bez otitis externa zostały pobrane przy użyciu wymazówki. Próbki hodowano na podłożu Sabouraud glucose agar (SGA; Biolife s.r.l., Mediolan, Włochy), SGA uzupełnionym oliwą z oliwek (10 ml/litr) i podłożu Leeminga (10 g peptonu, 5 g glukozy, 0,1 g ekstraktu drożdżowego, 4 g wysuszonej żółci wołu, 1 ml glicerolu, 0,5 g monostearynianu glicerolu, 0,5 ml Tween 60, 10 ml pełnotłustego mleka krowiego, 12 g agaru na litr, pH 6,2) (9). Wszystkie podłoża zawierały 0,05% chloramfenikolu i 0,05% cykloheksymidu. Każdy wymaz cerumenu utrwalano termicznie, barwiono preparatem Diff-Quick i badano mikroskopowo na obecność typowych komórek Malassezia. Płytki inkubowano w temperaturze 35°C i badano po 3, 5, 7 i 14 dniach. W przypadku stwierdzenia wzrostu, wybierano pięć różnych kolonii z SGA uzupełnionego oliwą z oliwek oraz z podłoża Leeminga i prowadzono podhodowle na SGA w celu określenia ich zależności od lipidów. M. pachydermatis został zidentyfikowany na podstawie morfologii mikroskopowej i zdolności do wzrostu na podłożu SGA. Identyfikację drożdży lipidozależnych oparto na teście dyfuzyjnym Tween zaproponowanym przez Guillot et al. (7), teście asymilacyjnym Cremophor EL oraz rozszczepieniu eskuliny opisanym przez Mayser et al. (10), a następujące szczepy typu wykorzystano jako kontrole: M. furfur CBS 1878T,M. furfur CBS 7019NT (gdzie NT oznacza neotyp), M. sympodialis CBS 7222T,M. slooffiae CBS 7956T, M. globosa CBS 7966T, i M. obtusa CBS 7876T (uprzejmie dostarczone przez E. Guého i J. Guillot). Test dyfuzyjny Tween umożliwia rozróżnienie gatunków lipidozależnych w zależności od ich zdolności do asymilacji różnych estrów polioksyetylenosorbitolu (Tweens 20, 40, 60 i 80). Cremophor EL zawiera olej rycynowy i kwas rycynolowy i jest stosowany jako dodatkowa cecha kluczowa do różnicowania gatunków M. furfur, M. slooffiae i M. sympodialis.

Typowe komórki Malassezia były widoczne w wybarwionych Diff-Quick rozmazach cerumenu od siedmiu kotów, ale tylko pięć z tych próbek było pozytywnych w hodowli. Gatunki Malassezia zostały wyizolowane od siedmiu kotów (21,2%), ale w dwóch rozmazach od tych kotów, barwionych metodą Diff-Quicka, nie wykryto typowych komórek Malassezia. Drożdżaki należące do innych gatunków nie zostały wyizolowane. U sześciu kotów (18,1%) w pierwszym tygodniu inkubacji wyizolowano jedynie M. pachydermatis (trzy izolaty wyhodowano po 3 dniach, dwa po 5 dniach, a jeden po 7 dniach). Z jednego kota po 7 dniach inkubacji wyizolowano tylko gatunek lipidozależny. Izolat ten po 7 dniach inkubacji w temperaturze 32°C tworzył kremowe, gładkie i umbonate kolonie o średniej średnicy 4,3 mm na zmodyfikowanym agarze Dixona (36 g ekstraktu słodowego, 6 g peptonu, 20 g wysuszonej żółci wołu, 10 ml Tween 40, 2 ml glicerolu, 2 ml kwasu oleinowego, 12 g agaru na litr, pH 6,0) (4). Tekstura była krucha, a komórki miały kształt owalny do kulistego (1,5 do 3,0 μm na 1,5 do 4 μm). Pąki tworzyły się na szerokiej podstawie, a w niektórych komórkach widoczne były krótkie włókienka. Reakcja katalazy była pozytywna. Izolat ten wykorzystywał cztery Tweens (20, 40, 60, i 80), asymilował Cremophor EL i był słabo pozytywny dla rozszczepienia eskuliny, podobnie jak szczepy typu M. furfur CBS 1878T i M. furfur CBS 7019NT (Rys.1). Zgodnie z tymi wynikami, te lipidozależne drożdże zostały zidentyfikowane jako M. furfur(7, 10).

.