Języki ugrofińskie (fĬn´ō-ōō´grĬk), zwane też ugrofińskimi, grupa języków tworząca podrodzinę języków uralskich w rodzinie języków ural-altaickich (zob. języki uralskie i ałtajskie). Grupę języków ugrofińskich można podzielić na dwie podgrupy: ugrofińską i fińską. Językami tymi posługuje się około 24 milionów ludzi w enklawach rozproszonych na terytorium rozciągającym się od Norwegii na wschód do rzeki Ob na Syberii i na południe do Karpat. Około 10 milionów z nich posługuje się językami ugrofińskimi, do których należą: fiński, którym posługuje się około 5 milionów osób w Finlandii i około 1 milion w innych częściach kraju; karelski, którym posługuje się blisko 100 tysięcy osób w Karelii w północno-zachodniej Rosji; estoński, który jest językiem ojczystym ponad miliona osób w Estonii; lapoński, którym posługuje się około 60 tysięcy głównie koczowniczych mieszkańców Norwegii, Szwecji, Finlandii i Rosji; Język mordowski, którym posługuje się około 1 miliona mieszkańców Rosji w okolicach zakola Wołgi; język czeremski, którym posługuje się 550 tysięcy mieszkańców obszaru, gdzie łączą się rzeki Wołga i Kama (na zachód od Uralu); oraz języki permskie: Votyak, którym posługuje się około 600 tysięcy mieszkańców europejskiej Rosji między rzekami Kama i Vyatka, oraz Zyrian lub Komi, którym posługuje się około 400 tysięcy mieszkańców obszaru między rzekami Pechora, Mezen i Kama (na zachód od Uralu). Głównym członkiem podgrupy ugryckiej jest język węgierski, którym posługuje się około 13 milionów osób, z czego 10 milionów mieszka na Węgrzech, a kolejne 3 miliony w krajach sąsiednich. Ostyak jest używany przez około 25.000 osób w rejonie rzeki Ob na zachodniej Syberii, a Vogul jest językiem około 5.000 osób w sąsiedztwie rzek Ob i Irtysz na zachodniej Syberii. Języki ugrofińskie są aglutynacyjne w tym sensie, że dodają dużą liczbę przyrostków do niezmiennego korzenia (jeden przyrostek po drugim), aby wskazać takie cechy jak przypadek, liczba, osoba, czas i nastrój. Derywaty są również często tworzone przez sufiksy.
Patrz B. Collinder, An Introduction to the Uralic Languages (1965) i Survey of the Uralic Languages (2d ed. 1969); A. Raun, Essays in Finno-Ugric and Finnic Linguistics (1971, repr. 1977).
.