Rabinozyd cytozyny (ara-C) był podawany 89 pacjentom z różnymi typami chorób nowotworowych. Toksyczność hematopoetyczna z megaloblastozą, leukopenią i trombocytopenią występowała często, podobnie jak nudności i wymioty. Rzadko obserwowano owrzodzenie błony śluzowej i objawy ze strony OUN. Odpowiedź w różnych guzach litych była rozczarowująca, z tylko przemijającym zmniejszeniem masy guza obserwowanym u siedmiu z 62 leczonych pacjentów. Odpowiedzi w białaczkach i mięsakach limfatycznych były częstsze (cztery z czterech białaczek i 15 z 23 chłoniaków), ale były one tylko częściowe i krótkotrwałe. Doświadczenie z kilkoma schematami dawkowania wskazało, że duże dawki w odstępach od siedmiu do dziesięciu dni były mniej toksyczne i równie skuteczne jak inne schematy w leczeniu mięsaków limfatycznych. Biologiczne oznaczenie krwi i moczu dla ara-C wykazało zniknięcie leku z krwi w ciągu 15 min; tylko niewielka część pojawiła się w moczu. Inni badacze podali, że głównym produktem wydalania ara-C jest arabinozyd uracylu (ara-U), ze względu na obecność deaminaz pirymidynowych w tkance ludzkiej wątroby i nerek. Zalecane jest dalsze badanie różnych schematów dawkowania w leczeniu różnych nowotworów złośliwych u ludzi, jak również poszukiwanie środków, które zapobiegną szybkiej deaminacji ara-C do ara-U.
.