StageEdit
Jako młodzieniec, Carradine miał okazję pojawić się na scenie z ojcem w produkcjach tego ostatniego Szekspira. Tak więc, miał pewne tło w teatrze, kiedy został obsadzony w oryginalnym Broadway run Hair (1969), który rozpoczął swoją karierę aktorską. W tej produkcji zaczynał w chórze, a potem awansował do głównych ról Woofa i Claude’a. O swoim udziale w Hair powiedział: „Naprawdę nie planowałem przesłuchania. Po prostu poszedłem z moim bratem Davidem i jego ówczesną dziewczyną Barbarą Hershey oraz dwójką ich przyjaciół. Miałem po prostu grać dla nich na pianinie, podczas gdy oni śpiewali, ale to mną zainteresował się personel.”
Jego kariera sceniczna została wyróżniona nominacją do nagrody Tony dla najlepszego aktora (musical) za rolę tytułową w nagrodzonym nagrodą Tony musicalu The Will Rogers Follies w 1991 roku, za którą otrzymał również nominację do nagrody Drama Desk Award. Zdobył nagrodę Outer Critics Circle Award za Foxfire z Hume Cronynem i Jessicą Tandy, a także wystąpił jako Lawrence w Dirty Rotten Scoundrels w Imperial Theater. W 2008 roku wystąpił jako Dr. Farquhar na Off-Broadwayu w Mindgame, thrillerze Antony’ego Horowitza, w reżyserii Kena Russella, który tym spektaklem zadebiutował jako nowojorski reżyser. W marcu i kwietniu 2013 roku wystąpił w broadwayowskiej produkcji Hands on a Hardbody. Za swoją pracę był nominowany do Tony Award i Drama Desk Award.
FilmEdit
Carradine i Shelley Duvall w Nashville (1975)
Pierwszym godnym uwagi występem filmowym Carradine’a była rola w filmie reżysera Roberta Altmana McCabe & Mrs. Miller (1971). Jego następny film, Emperor of the North Pole (1973), został ponownie wydany z krótszym tytułem Emperor of the North. Carradine zagrał młodego aspirującego włóczęgę. Film wyreżyserował Robert Aldrich, a w rolach głównych wystąpili także Lee Marvin i Ernest Borgnine. Carradine wystąpił następnie w filmie Altmana Złodzieje tacy jak my (1974), a potem zagrał główną postać, tępego, kobiecego piosenkarza folkowego Toma Franka, w uznanym przez krytykę filmie Altmana Nashville (1975; patrz „Muzyka i pisanie piosenek”). Po popularności filmu trudno mu było otrząsnąć się z wizerunku Toma Franka. Czuł, że rola dała mu reputację bycia „cad.”
W 1977 Aldrich powiedział „Myślę, że Keith Carradine, jeśli jest ostrożny – nie sądzę, że jest ostrożny – i jeśli jest rozważny w wyborze swoich części, może być wielką gwiazdą filmową. Myślę, że ktokolwiek mu doradza, dokonuje fatalnych selekcji materiału. Ponieważ uważam, że facet jest utalentowany, ma talent, jest atrakcyjny.”
W 1977 roku Carradine wystąpił naprzeciwko Harveya Keitela w filmie Ridleya Scotta The Duellists. Pretty Baby pojawił się w 1978 roku. Wystąpił w kilku nietypowych filmach protegowanego Altmana, Alana Rudolpha, grając rozbrajająco szczerego szaleńca w Wybierz mnie (1984), niekompetentnego drobnego przestępcę w Kłopotach umysłu (1985) i amerykańskiego artystę w Paryżu lat 30. w The Moderns (1988).
Wystąpił wraz z braćmi Davidem i Robertem jako bracia Younger w filmie Waltera Hilla Długa jazda (1980). Keith zagrał w tym filmie Jima Youngera. W 1981 roku pojawił się ponownie pod kierunkiem Hilla w filmie Southern Comfort. W 1994 roku zagrał rolę Willa Rogersa w filmie Rudolpha o Dorothy Parker, Mrs. Parker and the Vicious Circle. W thrillerze „The Tie That Binds” (1995) wystąpił u boku Daryl Hannah jako socjopata John Netherwood. W 2011 roku wystąpił w filmie „Kowboje i obcy”, amerykańskim westernie science fiction w reżyserii Jona Favreau, w którym zagrali również Daniel Craig, Harrison Ford i Olivia Wilde. W 2012 roku Carradine pojechał do Toskanii, aby zająć się produkcją wykonawczą i wystąpić w inspirowanym Edgarem Allanem Poe filmie Johna Jopsona Terroir. W 2013 roku wystąpił w filmie Ain’t Them Bodies Saints, który zdobył nagrodę za zdjęcia na Festiwalu Filmowym Sundance 2013. W 2016 roku Keith zagrał Edwarda Dickinsona, ojca Emily Dickinson, w filmie biograficznym A Quiet Passion, wyreżyserowanym i napisanym przez Terence’a Daviesa o życiu amerykańskiej poetki.
W 2016 roku Carradine powrócił, aby wystąpić w swoim czwartym filmie Alana Rudolpha Ray Meets Helen u boku aktorki Sondry Locke.
Muzyka i pisanie piosenekEdit
Jego brat, David, powiedział w wywiadzie, że Keith mógł grać na każdym instrumencie, jaki chciał, w tym na dudach i waltorni. Podobnie jak David, Keith zintegrował swoje talenty muzyczne z występami aktorskimi. W 1975 roku wykonał napisaną przez siebie piosenkę „I’m Easy” w filmie Nashville. Był to popularny przebój, a Carradine zdobył za tę piosenkę Złoty Glob i Oscara za najlepszą piosenkę oryginalną. To doprowadziło do krótkiej kariery piosenkarskiej; podpisał kontrakt z Asylum Records i wydał dwa albumy – I’m Easy (1976) i Lost & Found (1978). W 1984 r. wystąpił w teledysku do singla Madonny „Material Girl”. Na początku lat 90. zagrał główną rolę w nagrodzonym Tony Award musicalu The Will Rogers Follies.
TelewizjaEdit
W 1972 roku Carradine pojawił się na krótko w pierwszym sezonie hitowego serialu telewizyjnego Kung Fu, w którym wystąpił jego brat, David. Keith grał młodszą wersję postaci Davida, Kwai Chang Caine. W 1987 roku wystąpił w wysoko ocenianym miniserialu CBS „Murder Ordained” u boku JoBeth Williams i Kathy Bates. Inne występy w telewizji to film telewizyjny My Father My Son (1988). W 1983 roku wystąpił jako Foxy Funderburke, morderczy pedofil, w miniserialu telewizyjnym Chiefs, opartym na powieści Stuarta Woodsa o tym samym tytule. Jego występ w Chiefs przyniósł mu nominację do nagrody Emmy w kategorii „Wybitny aktor drugoplanowy w serialu limitowanym lub specjalnym”. Carradine wystąpił również w sitcomie ABC Complete Savages, a on grał Wild Bill Hickok w serialu HBO Deadwood.
Carradine gospodarzem dokumentalnej serii Wild West Tech na History Channel w sezonie 2003-2004, przed przekazaniem pracy swojemu bratu, Davidowi. W 2005 roku w miniserialu Into the West, wyprodukowanym przez Stevena Spielberga i DreamWorks, Carradine zagrał Richarda Henry’ego Pratta. W drugim i czwartym sezonie serialu Showtime Dexter wielokrotnie pojawiał się w roli agenta specjalnego FBI Franka Lundy’ego. Carradine dwukrotnie wystąpił gościnnie w dramacie kryminalnym Criminal Minds, jako psychopatyczny seryjny morderca Frank Breitkopf. Wystąpił również w serialu The Big Bang Theory (jako ojciec Penny – Wyatt), Star Trek: Enterprise (odcinek „First Flight”) oraz w serialu Starz – Crash. Carradine wystąpił również gościnnie w serialu NCIS w 2014 roku. Również w 2014 roku, miał powracającą rolę jako Lou Solverson w serialu FX Fargo, a następnie powracającą rolę jako Prezydent Conrad Dalton w Madam Secretary. Został awansowany do serii regularnej począwszy od drugiego sezonu show.
W lipcu 2016 roku Carradine był gospodarzem miesięcznej serii filmów zachodnich na Turner Classic Movies. Pojawił się w dziesiątkach wraparounds na kanale, omawiając takie filmy jak Stagecoach, w którym występuje jego ojciec, oraz McCabe and Mrs. Miller, w którym sam pojawia się w małej roli.
Gry wideoEdit
W 2012 roku Carradine użyczył swojego głosu do gry wideo Hitman: Absolution, głosując głównego antagonistę Blake’a Dextera.
.