Król Egiptu

Król Egiptu (arabski: ملك مصر Malik Miṣr) był tytułem używanym przez władcę Egiptu w latach 1922-1951. Kiedy 28 lutego 1922 roku Wielka Brytania wydała jednostronną deklarację niepodległości Egiptu, kończąc tym samym swój protektorat nad Egiptem, sułtan Egiptu Fouad I wydał 15 marca 1922 roku dekret, na mocy którego przyjął tytuł króla Egiptu. Według doniesień, zmiana tytułu była spowodowana nie tylko nowym, niezależnym statusem Egiptu, ale także pragnieniem Fouada I, aby otrzymać ten sam tytuł, co nowo zainstalowani władcy nowo utworzonych królestw Hejazu, Syrii i Iraku. Jedynym innym monarchą, który nosił tytuł króla Egiptu był syn Fouada I, Farouk I, którego tytuł został zmieniony na króla Egiptu i Sudanu w październiku 1951 r. po jednostronnym uchyleniu przez rząd Wafdystów Traktatu Angielsko-Egipskiego z 1936 r. Monarchia została zniesiona 18 czerwca 1953 r. w wyniku rewolucji egipskiej z 1952 r. i ustanowienia republiki. Ówczesny król, młody Fuad II Egipski (Farouk abdykował po rewolucji), udał się na wygnanie do Szwajcarii.

Malik Egipski

Szczegóły

Styl

Jego Wysokość

Pierwszy monarcha

Fouad I

Ostatni monarcha

.

Fouad II

Powstanie

15 marca 1922

Zburzenie

18 czerwca 1953

Rezydencja

Pałac Abdeen, Kair, Egipt

Zastępca

Hereditaryzm

Pretendent(y)

Fuad II

Władcy starożytnego Egiptu mogą być opisywani przy użyciu tytułu król (tłumaczenie egipskiego słowa nsw) lub faraon (pochodzącego od pr ˤ3).