Kurt Lewin, (ur. 9 września 1890, Mogilno, Niemcy – zm. 12 lutego 1947, Newtonville, Massachusetts, USA.), urodzony w Niemczech amerykański psycholog społeczny znany ze swojej teorii pola zachowania, który utrzymuje, że ludzkie zachowanie jest funkcją indywidualnego środowiska psychologicznego.
Lewin studiował w Niemczech we Freiburgu, Monachium i Berlinie, otrzymując doktorat z Uniwersytetu w Berlinie w 1914 roku. Po służbie w armii niemieckiej podczas I wojny światowej, dołączył do grona wykładowców Berlińskiego Instytutu Psychoanalitycznego. W 1933 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i rozpoczął pracę w Child Welfare Research Station na Uniwersytecie Stanowym Iowa (1935-45). W 1945 roku założył i został dyrektorem Research Center for Group Dynamics w Massachusetts Institute of Technology w Cambridge. Zachował to stanowisko do swojej śmierci.
Lewin zaproponował, że ludzkie zachowanie powinno być postrzegane jako część kontinuum, z indywidualnymi odchyleniami od normy będącymi funkcją napięć między postrzeganiem siebie i środowiska. Aby w pełni zrozumieć i przewidzieć ludzkie zachowanie, należało przyjrzeć się całemu polu psychologicznemu, czyli „przestrzeni życiowej”, w której działała dana osoba; całość wydarzeń w tej przestrzeni życiowej determinowała zachowanie w danym momencie. Lewin próbował wzmocnić swoje teorie, używając systemów topologicznych (reprezentacji w formie mapy) do graficznego przedstawienia sił psychologicznych. Ostatnie lata życia poświęcił badaniom nad dynamiką grupy, wierząc, że grupy zmieniają indywidualne zachowania swoich członków. Na podstawie badań sprawdzających wpływ demokratycznych, autokratycznych i leseferystycznych metod przywództwa na grupy dzieci, Lewin twierdził, że małe grupy działały najskuteczniej, gdy były prowadzone w sposób demokratyczny.