A metaanalysis of 34 randomized controlled trials compared the safety and efficacy of leading medications used to treat symptoms of attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD).
Wyniki wykazały, że objawy ADHD poprawiły się bardziej po podaniu lisdexamfetaminy (Vyvanse/Shire) niż po podaniu kilku innych leków na ADHD; jednak metylofenidat o natychmiastowym uwalnianiu (Ritalin/Novartis, inne) był oceniany jako najlepiej tolerowany.
Analiza określiła również większe prawdopodobieństwo efektu terapeutycznego w przypadku guanfacyny o przedłużonym uwalnianiu (GXR) (Intuniv/Shire, inne) niż w przypadku innego niestymulującego leku na ADHD, atomoksetyny (Strattera/Lilly), chociaż prawdopodobnie nie tak dobrze tolerowanego.
Wnioski z tego mieszanego porównania leczenia (MTC) zostały zakwalifikowane z uznaniem, że autorzy są pracownikami lub konsultantami firmy Shire, producenta zarówno Vyvanse, jak i Intuniv; oraz że było zbyt mało danych, aby porównać metylofenidat o natychmiastowym uwalnianiu na jednej miarce skuteczności, a także aby rozróżnić wszystkie środki na przerwanie leczenia z powodu działań niepożądanych. Ponadto analiza porównawcza nie obejmowała niektórych metod leczenia, takich jak mieszane sole amfetaminy (Adderall/Shire, inne).
Mimo takich ograniczeń wyniki przedstawione przez głównego autora Alaina Josepha, PhD (na zdjęciu) i współpracowników były zgodne między miarą objawów ADHD Rating Scale Version IV (ADHD-RS-IV) a odpowiedzią Clinical Global Impression-Improvement (CGI-I), podjętą w kontrolowanych badaniach obejmujących od 16 do 222 uczestników na ramię badania, przeprowadzonych w latach 1994-2016.
„Zgodnie z naszą wiedzą, jest to pierwsze systematyczne porównanie bezpieczeństwa i skuteczności GXR z innymi farmakoterapiami dostępnymi, wskazanymi lub często stosowanymi w leczeniu dzieci i młodzieży z ADHD w ramach metaanalizy sieciowej i MTC”, powiedział Joseph.
Losowe badania kontrolowane włączone do analizy zostały przeprowadzone z udziałem dzieci i młodzieży w wieku od 8,5 do 14,6 lat, u których zdiagnozowano ADHD bez towarzyszących schorzeń psychiatrycznych. We wszystkich badaniach stosowano placebo lub aktywny komparator, stosowano co najmniej jeden z leków celowanych i zgłaszano wyniki skuteczności lub bezpieczeństwa po badaniach trwających od trzech do 16 tygodni.
Mierniki skuteczności ADHD-RS-IV i CGI-I były stosowane we wszystkich badaniach. We wszystkich badaniach z wyjątkiem dwóch określono, że były one oceniane przez badacza na podstawie wywiadów z rodzicami, natomiast w dwóch pozostałych nie wykazano, że stosowano alternatywę dla tej powszechnej praktyki. Bezpieczeństwo i tolerancja zostały ustalone na podstawie zarówno przerwania leczenia z powodu wszystkich przyczyn, jak i przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych.
Średnia dawka dobowa lisdexamfetaminy wynosiła od 44,4 do 51,52mg, dla metylofenidatu o przedłużonym uwalnianiu 18 do 39,03mg, dla metylofenidatu o natychmiastowym uwalnianiu 17,35 do 30,76mg, dla atomoksetyny 17,46 do 47,09 mg, a dla guanfacyny o przedłużonym uwalnianiu 2.87 do 4,3mg.
Lisdexamfetamina była związana z największym zmniejszeniem miary objawów ADHD-RS-IV od linii podstawowej, obliczonej z bayesowskim przedziałem wiarygodności (CrI) na poziomie 95%, na poziomie -14.98 (-17,4 do -12,80), w porównaniu z -9,33 (-11,63 do-7,04) dla metylofenidatu o przedłużonym uwalnianiu, -8,68 (-10,63 do 06,72) dla guanfacyny o przedłużonym uwalnianiu i -6,88 (-8,22 do -5,49) dla atomoksetyny.
Brak było wystarczających danych do analizy metylofenidatu o natychmiastowym uwalnianiu. Analiza prawdopodobieństwa, że lisdeksamfetamina była najskuteczniejsza w przypadku tej miary objawów, wyniosła 99,96%.
Lisdeksamfetamina wykazała również największe prawdopodobieństwo (wyrażone jako ryzyko względne) powiązania z miarą CGI-I ogólnej poprawy, z wynikiem 1 (bardzo duża poprawa) lub 2 (znaczna poprawa), chociaż zakres prawdopodobieństwa pokrywał się z zakresem prawdopodobieństwa metylofenidatu o przedłużonym uwalnianiu.
Punktowe oszacowania RR wynosiły 2,56 (95% CrI 2,21-2,91) dla lisdexamfetaminy, 2,13(1,7-2,54) dla metylofenidatu o przedłużonym uwalnianiu, 1,94 (1,59-2,29) dla guanfacyny o przedłużonym uwalnianiu, 1,77 (1,31-2,26) dla atomoksetyny i 1,62 (1,05-2,17) dla metylofenidatu o natychmiastowym uwalnianiu. Analiza, w której lisdexamfetamina była najskuteczniejsza według tej miary ogólnej poprawy, wyniosła 96,21%.
Wyniki wykazały, że metylofenidat o natychmiastowym uwalnianiu był lekiem, w przypadku którego prawdopodobieństwo przerwania leczenia z jakiejkolwiek przyczyny było najmniejsze, a prawdopodobieństwo, że zostanie on przerwany z powodu działania niepożądanego było tylko na poziomie 63,9%.
Pomimo że wszystkie sposoby leczenia były ogólnie porównywalne, guanfacyna o przedłużonym uwalnianiu miała nieco większe prawdopodobieństwo przerwania leczenia z powodu działania niepożądanego niż inne sposoby leczenia.
Porównanie leków na ADHD pod względem skuteczności i bezpieczeństwa, „Comparative Efficacy and Safety of Attention-deficit/Hyperactivity Disorder Pharmacotherapies, Including Guanfacine Extended Release: A Mixed Treatment Comparison” zostało opublikowane online 3 marca w European Child and Adolescent Psychiatry.
Powiązane okładki:
Atomoxetine Effect on ADHD Scrutinized in Meta-Analysis
ADHD Drug Works and Doesn’t Worsen Comorbidities
Do Meds for ADHD Symptoms Improve Daily Functioning?
Do Meds for ADHD Symptoms Improve Daily Functioning?
.