Systemic lupus erythematosus (SLE) ma silny genetyczny wkład do ryzyka, stwierdzili autorzy z ponad 70 uniwersytetów, którzy współpracowali w identyfikacji 24 nowych markerów genetycznych, które predysponują osoby do SLE. Stwierdzono zarówno zależny jak i niezależny od przodków wpływ na ryzyko SLE.
Odkrycie regionów genomowych, które przyczyniają się do przyspieszenia wzoru ryzyka SLE doprowadziło badaczy do zaproponowania „hipotezy skumulowanego trafienia” – ryzyko genetyczne przejawia się jako nieliniowa funkcja skumulowanego obciążenia allelami ryzyka, wzór potencjalnie wspólny dla chorób autoimmunologicznych i nieautoimmunologicznych.
Układ odpornościowy normalnie może wchłonąć efekt niektórych ryzykownych genów, stwierdzili, ale jak liczba genów wzrasta, układ odpornościowy staje się przytłoczony i zaburzenie takie jak SLE wynika.
SLE ma wyraźne różnice płci i pochodzenia etnicznego, zauważyli międzynarodowi badacze. Przeprowadzili oni duże badanie asocjacyjne SLE z wykorzystaniem danych genotypowych Immunochip od 27,574 osób pochodzenia europejskiego, afrykańskiego i hispanoamerykańskiego. Zidentyfikowali 83 odrębne regiony inne niż HLA, w tym 24 nowe regiony SLE, udoskonalili sygnały asocjacyjne w ustalonych regionach, rozszerzyli asocjacje na dodatkowe przodków i rozplątali złożony wielogenowy efekt HLA.
Wyniki badań zostały opublikowane niedawno w Nature Communications.
Przodkowa dystrybucja genów może wyjaśniać różnice etniczne w SLE, zasugerowali badacze.
„Te nowe obserwacje pomogą ukierunkować przyszłe badania, aby lepiej diagnozować i leczyć chorobę, jednocześnie zapewniając wgląd w to, dlaczego toczeń nieproporcjonalnie wpływa na niektóre grupy etniczne w wyższych stawkach i bardziej dotkliwie”, powiedziała Rosalind Ramsey-Goldman, MD, DrPH, Solovy/Arthritis Research Society Research Professor of Medicine w Division of Rheumatology na Northwestern University.
„Istnieje genetyczna predyspozycja do rozwoju tocznia, a to badanie pomoże naukowcom rozszyfrować heterogeniczne manifestacje choroby, która jest trudna do zdiagnozowania i leczenia”, dodała. „Nadzieją jest, że te odkrycia prowadzą do lepszych narzędzi diagnostycznych, takich jak biomarkery, i pomagają w rozwoju ukierunkowanych terapii.”
Screening populacji na dużą skalę może nie być finansowo praktyczny, powiedzieli autorzy, ale przyspieszenie diagnozy podejrzanego tocznia poprzez testowanie wąsko dla markerów genetycznych, takich jak te ujawnione w obecnym badaniu, może być realistyczne.
Ujawnienia:
Badania, prowadzone przez naukowców z Wake Forest School of Medicine, były wspierane przez Alliance for Lupus Research, Arthritis Research UK Special Strategic Award, National Institutes of Health (NIH) grant AR049084; International Consortium on the Genetics of Systemic Lupus Erythematosus AI083194, CA141700 i AR058621; Excellence Project, Ministry of Andalusia AR043814, AR-06562, AR060366, MD007909, AI107176, AR-057172, RC2 AR058959, U19 A1082714, R01 AR063124, P30 GM110766, R01 AR056360, P60 AR053308, MUSC część pochodzi z UL1RR029882 i 5P60AR062755; Oklahoma Samples U19AI082714, U01AI101934, P30GM103510, U54GM104938 i P30AR053483; Northwestern P60 AR066464 i 1U54TR001018; To badanie było wspierane przez U.S. National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases of the NIH K01 AR067280, P60 AR062755, N01AR22265; APPLE Investigators R01AR43727; NIH AR 043727 i 069572; NIAMS/NIH P50-AR055503. Badanie było również wspierane przez fundację RILITE i Genentech.
.