Main navigation

Wyjazd do szpitala może być stresujący dla osób z chorobą Alzheimera lub inną demencją oraz ich opiekunów. Bycie przygotowanym na nagłe i planowane wizyty w szpitalu może złagodzić niektóre z tych stresów. Niniejszy artykuł sugeruje sposoby, które pomogą Ci się przygotować oraz wskazówki dotyczące ułatwienia wizyty na oddziale ratunkowym lub w szpitalu.

Hospital Emergencies: What You Can Do

Wyjazd na izbę przyjęć (ER) może zmęczyć i przestraszyć osobę z chorobą Alzheimera lub inną demencją. Oto kilka sposobów radzenia sobie z tym problemem:

• Zaproś przyjaciela lub członka rodziny, aby poszedł z Tobą lub spotkał się z Tobą na izbie przyjęć. Osoba ta może pozostać z pacjentem, gdy Ty będziesz odpowiadać na pytania.
• Przygotuj się do wyjaśnienia objawów i zdarzeń prowadzących do wizyty w izbie przyjęć – być może więcej niż raz różnym członkom personelu.
• Powiedz personelowi izby przyjęć, że pacjent ma demencję. Wyjaśnić, jak najlepiej rozmawiać z daną osobą.
• Uspokoić daną osobę. Zachowaj spokój i pozytywne nastawienie. To, jak się czujesz, zostanie przejęte przez innych.
• Bądź cierpliwy. Może to być długi czas oczekiwania, jeśli powód wizyty nie zagraża życiu.
• Uznaj, że wyniki z laboratorium wymagają czasu.
• Uświadom sobie, że to, iż nie widzisz personelu przy pracy, nie oznacza, że on nie pracuje.
• Uważaj, że personel izby przyjęć ma ograniczone przeszkolenie w zakresie choroby Alzheimera i pokrewnych demencji, więc postaraj się pomóc im lepiej zrozumieć daną osobę.
• Zachęcać personel szpitala, aby postrzegał daną osobę jako jednostkę, a nie tylko kolejnego pacjenta z demencją, który jest zdezorientowany i zdezorientowany z powodu choroby.
• Nie zakładać, że dana osoba zostanie przyjęta do szpitala.
• Jeśli dana osoba musi zostać na noc w szpitalu, postaraj się, aby został z nią przyjaciel lub członek rodziny.

Nie wychodź z izby przyjęć bez planu. Jeśli zostaniesz odesłany do domu, upewnij się, że rozumiesz wszystkie instrukcje dotyczące dalszej opieki.

Co należy spakować

Zapakowana z wyprzedzeniem torba awaryjna z następującymi przedmiotami może sprawić, że wizyta na ostrym dyżurze przebiegnie sprawniej:

• Karty ubezpieczenia zdrowotnego
• Wykaz aktualnych stanów chorobowych, przyjmowanych leków i alergii
• Nazwiska i numery telefonów dostawców usług medycznych
• Kopie uprzednich wytycznych dotyczących opieki zdrowotnej (dokumentów, które określają życzenia pacjenta dotyczące opieki u schyłku życia)
• „Arkusz informacji osobistej” zawierający preferowane imię i nazwisko osoby oraz język; informacje kontaktowe do najważniejszych członków rodziny i przyjaciół; zapotrzebowanie na okulary, protezy lub aparaty słuchowe; niepokojące zachowania; sposób, w jaki osoba komunikuje swoje potrzeby i wyraża emocje; i sytuacja życiowa
• Przekąski i butelki z wodą
• Majtki na nietrzymanie moczu, jeśli są zwykle noszone, wilgotne chusteczki i plastikowe torby
• Przedmioty służące do pocieszania lub odtwarzacz muzyki ze słuchawkami
• Zmiana odzieży, przybory toaletowe i osobiste lekarstwa dla siebie
• Leki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen, acetaminofen lub aspiryna – podróż na pogotowie może trwać dłużej niż myślisz, a stres może prowadzić do bólu głowy lub innych objawów
• Papier i długopis do zapisywania informacji i wskazówek udzielanych przez personel szpitala
• Niewielka ilość gotówki
• Nota na zewnątrz torby ratunkowej przypominająca o zabraniu ze sobą telefonu komórkowego i ładowarki

Podejmując te kroki z wyprzedzeniem, można zmniejszyć stres i zamieszanie, które często towarzyszą wizycie w szpitalu, zwłaszcza jeśli wizyta jest nieplanowana podróż do izby przyjęć.

Przed planowanym pobytem w szpitalu

W przypadku choroby Alzheimera i pokrewnych demencji rozsądnie jest zaakceptować fakt, że hospitalizacja jest zdarzeniem typu „kiedy”, a nie „czy”. Ze względu na charakter choroby, jest bardzo prawdopodobne, że w pewnym momencie osoba, którą się opiekujesz będzie hospitalizowana. Należy pamiętać, że szpitale zazwyczaj nie są dobrze przystosowane do potrzeb pacjentów z demencją. Przygotowanie może sprawić różnicę. Oto kilka wskazówek.

• Pomyśl o hospitalizacji i omów ją zanim do niej dojdzie, a także w miarę postępu choroby i związanej z nią utraty pamięci. Hospitalizacja to wybór. Porozmawiaj o tym, kiedy hospicjum może być lepszą i bardziej odpowiednią alternatywą.
• Zbuduj zespół opiekuńczy złożony z rodziny, przyjaciół i/lub profesjonalnych opiekunów, którzy będą wspierać chorego podczas pobytu w szpitalu. Nie należy próbować robić wszystkiego samemu.
• Należy zapytać lekarza, czy zabieg można wykonać podczas wizyty ambulatoryjnej. Jeśli nie, zapytaj, czy badania mogą być wykonane przed przyjęciem do szpitala, aby skrócić pobyt w szpitalu.
• Pytaj o znieczulenie, cewniki i kroplówki. Znieczulenie ogólne może mieć skutki uboczne, więc sprawdź, czy znieczulenie miejscowe jest opcją.
• Zapytaj, czy regularne przyjmowanie leków może być kontynuowane podczas pobytu w szpitalu.
• Zapytaj o prywatny pokój, z rozkładanym fotelem lub łóżkiem, jeśli ubezpieczenie to pokryje. Będzie to spokojniejsze niż wspólny pokój.
• Należy w jak największym stopniu zaangażować osobę z demencją w proces planowania.
• Nie należy rozmawiać o pobycie w szpitalu przy tej osobie, tak jakby jej tam nie było. Może to być denerwujące i krępujące.
• Na krótko przed wyjściem z domu należy powiedzieć osobie z demencją, że spędzicie krótki czas w szpitalu.

Podczas pobytu w szpitalu

Podczas pobytu osoby z demencją w szpitalu:

• Należy poprosić lekarzy o ograniczenie pytań do osoby, która może nie być w stanie udzielić dokładnej odpowiedzi. Zamiast tego należy rozmawiać z lekarzem na osobności, poza pokojem chorego.
• Pomóc personelowi szpitala w zrozumieniu normalnego funkcjonowania i zachowania chorego. Poproś ich, aby unikali stosowania ograniczeń fizycznych lub leków w celu kontrolowania zachowań.
• W miarę możliwości niech członek rodziny, zaufany przyjaciel lub wynajęty opiekun pozostanie z osobą z chorobą Alzheimera przez cały czas – nawet podczas badań medycznych. Może to być trudne do wykonania, ale pomoże to zachować spokój i zmniejszyć strach osoby chorej, dzięki czemu pobyt w szpitalu będzie łatwiejszy.
• Natychmiast powiadomić lekarza, jeśli osoba wydaje się nagle gorsza lub inna. Problemy medyczne, takie jak gorączka, infekcje, skutki uboczne leków i odwodnienie mogą powodować delirium, stan skrajnego zagubienia i dezorientacji.
• Zaproś przyjaciół i rodzinę do wykonywania telefonów, lub używaj poczty elektronicznej lub narzędzi internetowych, aby informować innych o postępach osoby.
• Pomóż osobie wypełniać prośby o menu. Otwieranie pojemników na żywność i wyjmowanie tac. Pomagać przy jedzeniu w razie potrzeby.
• Przypominać osobie o piciu płynów. Regularnie podawaj jej płyny i zapewnij częste wizyty w toalecie.
• Przyjmij do wiadomości, że osoba będzie miała trudności ze znalezieniem łazienki i/lub używaniem przycisku przywołania, przycisków regulacji łóżka lub telefonu.
• Komunikuj się z osobą w sposób, który najlepiej zrozumie i na który najlepiej odpowie.
• Uznaj, że nieznane miejsce, leki, badania inwazyjne i operacje sprawią, że osoba z demencją będzie bardziej zdezorientowana. Prawdopodobnie będzie potrzebować więcej pomocy w opiece osobistej.
• Bierz głęboki oddech i zaplanuj przerwy dla siebie!

Jeśli wystąpi niepokój lub pobudzenie, spróbuj następujących sposobów:

• Zdejmij z oczu osobiste ubrania; mogą one przypominać tej osobie o ubieraniu się i powrocie do domu.
• Zamieść przypomnienia lub wskazówki, takie jak znak na drzwiach łazienki, jeśli to pocieszy daną osobę.
• Wyłącz telewizor, dzwonek telefonu i interkom. Zminimalizować hałas w tle, aby zapobiec nadmiernej stymulacji.
• Mówić spokojnym głosem i dodawać otuchy. W razie potrzeby powtarzać odpowiedzi na pytania.
• Zapewnić pocieszający dotyk lub odwrócić uwagę osoby oferując przekąski i napoje.
• Rozważyć „niewyrażony ból” (tj. zmarszczone brwi, zaciśnięte zęby lub pięści, kopanie). Przyjmij, że dana osoba odczuwa ból, jeśli stan lub procedura są zwykle związane z bólem. Pytaj o ocenę bólu i leczenie co 4 godziny – zwłaszcza jeśli osoba ma utrudniony oddech, głośno jęczy, płacze lub grymasi, lub jeśli nie jesteś w stanie jej pocieszyć lub odwrócić jej uwagi.
• Posłuchaj kojącej muzyki lub wypróbuj rytuały pocieszające, takie jak czytanie, modlitwa, śpiew lub wspominanie.
• Uspokajać; starać się nie poganiać tej osoby.
• Unikać mówienia o tematach lub wydarzeniach, które mogą zdenerwować tę osobę.

Współpraca z personelem szpitala

Pamiętać, że nie wszyscy w szpitalu znają te same podstawowe fakty dotyczące utraty pamięci, choroby Alzheimera i pokrewnych demencji. Być może trzeba będzie pomóc w nauczeniu personelu szpitala, jakie podejście najlepiej sprawdza się w przypadku osoby z chorobą Alzheimera, co ją niepokoi lub denerwuje oraz jakie są sposoby zmniejszenia tego niepokoju.

Można pomóc personelowi, dostarczając mu arkusz z informacjami osobistymi, który zawiera normalną rutynę danej osoby, sposób, w jaki woli, aby się do niej zwracać (np, Panna Minnie, Dr. James, Jane, Mr. Miller, itp.), nawyki osobiste, upodobania, możliwe zachowania (co może je wywołać i jak najlepiej zareagować) oraz niewerbalne oznaki bólu lub dyskomfortu.

Pomóż personelowi zrozumieć, jaki jest „poziom wyjściowy” osoby (poprzedni poziom funkcjonowania), aby ułatwić rozróżnienie między demencją a ostrą dezorientacją lub delirium.

Powinni Państwo:

• Umieścić kopię arkusza danych osobowych wraz z kartą w sali szpitalnej i na stanowisku pielęgniarki.
• Wspólnie z personelem szpitala należy zdecydować, kto co będzie robił dla osoby z chorobą Alzheimera. Na przykład, możesz chcieć być tym, który pomaga przy kąpieli, jedzeniu lub korzystaniu z łazienki.
• Poinformuj personel o wszelkich trudnościach ze słuchem i/lub innych problemach z komunikacją oraz zaproponuj pomysły na to, co najlepiej sprawdzi się w takich przypadkach.
• Upewnij się, że osoba jest bezpieczna. Powiedz personelowi o wszelkich wcześniejszych problemach z błądzeniem, gubieniem się, upadkami, podejrzliwością i/lub zachowaniami urojeniowymi.
• Nie zakładaj, że personel zna potrzeby osoby. Informuj ich w uprzejmy, spokojny sposób.
• Zadawaj pytania, gdy nie rozumiesz pewnych procedur szpitalnych i testów lub gdy masz jakiekolwiek obawy. Nie bój się być adwokatem.
• Wcześniej zaplanuj wypisanie ze szpitala. Zapytaj osobę odpowiedzialną za wypis ze szpitala o możliwość skorzystania z usług opieki zdrowotnej w domu, sprzętu lub innych opcji opieki długoterminowej. Przygotuj się na zwiększony poziom opieki.
• Uświadom sobie, że personel szpitala sprawuje opiekę nad wieloma osobami. Ćwicz sztukę cierpliwości.

Więcej informacji na temat radzenia sobie z demencją i hospitalizacją można znaleźć na stronie University of California, San Francisco, Memory and Aging Center’s Tips for Hospitalization.

Aby uzyskać więcej informacji na temat hospitalizacji i choroby Alzheimera

Ta zawartość jest dostarczana przez NIH National Institute on Aging (NIA). Naukowcy z NIA i inni eksperci dokonują przeglądu tej zawartości, aby zapewnić jej dokładność i aktualność.

Treść sprawdzona:18 maja 2017

.