Istnieje tak wiele i różnorodnych metod medytacji, jak wielu jest mistrzów duchowych. Chrześcijanie są sobie winni, aby rozwijać w sobie pragnienie regularnej medytacji, aby nie upodobnić się do trzech pierwszych rodzajów gleby z przypowieści o siewcy. Metoda jest jednak tylko przewodnikiem; ważne jest, aby wraz z Duchem Świętym podążać jedyną drogą modlitwy: Chrystus Jezus.
Medytacja angażuje myśli, wyobraźnię, emocje i pragnienia. . . . Modlitwa chrześcijańska stara się przede wszystkim medytować tajemnice Chrystusa, jak to ma miejsce w lectio divina czy w różańcu. Ta forma modlitewnej refleksji ma wielką wartość, ale modlitwa chrześcijańska powinna iść dalej: do poznania miłości Pana Jezusa, do zjednoczenia z Nim.
– Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 2707-2708
Co to jest lectio divina?
Duchowa lektura Pisma Świętego, zwłaszcza Ewangelii, jest ważną formą medytacji. Ta duchowa lektura jest tradycyjnie nazywana lectio divina lub boską lekturą. Lectio divina jest modlitwą nad Pismem Świętym.
-
Pierwszym elementem tego typu modlitwy jest czytanie (lectio): bierzesz krótki fragment Biblii, najlepiej fragment Ewangelii i czytasz go uważnie, być może trzy lub więcej razy. Niech to naprawdę wsiąknie.
-
Drugim elementem jest medytacja (meditatio). Używając wyobraźni, wejdź w scenę biblijną, aby „zobaczyć” scenerię, osoby i rozwijającą się akcję. Dzięki tej medytacji spotykasz się z tekstem i odkrywasz jego znaczenie dla twojego życia.
-
Kolejnym elementem jest modlitwa (oratio), czyli twoja osobista odpowiedź na tekst: prośba o łaski, uwielbienie lub dziękczynienie, prośba o uzdrowienie lub przebaczenie. W tym modlitewnym zaangażowaniu się w tekst, otwierasz się na możliwość kontemplacji.
-
Kontemplacja (contemplatio) jest spojrzeniem skierowanym na Chrystusa i na sprawy Boże. Przez działanie łaski Bożej można zostać wyniesionym ponad kontemplację do stanu widzenia lub przeżywania tekstu jako tajemnicy i rzeczywistości. W kontemplacji wchodzi się w doświadczalny kontakt z Tym, który stoi za tekstem i poza nim
.