Nicolaus Copernicus
Urodził się: 19-Feb-1473
Miejsce urodzenia: Toruń, Polska
Zmarł: 24-Maj-1543
Miejsce śmierci: Frauenburg, Prusy Wschodnie
Przyczyna śmierci: Udar mózgu
Zaginiony: Pochowany, Katedra św. Jana, Frombork, Polska
Płeć: Mężczyzna
Religia: Rzymskokatolickie
Rasa lub pochodzenie etniczne: White
Orientacja seksualna: Prosta
Zawód: Astronom, Matematyk
Narodowość: Polska
Spis treści: heliocentrysta, De revolutionibus
Astronom polski, urodził się 19 lutego 1473 r. pod Cierniem w Prusach, gdzie jego ojciec, rodem z Krakowa, osiadł jako handlarz hurtowy. Jego matka, Barbara Watzelrode, należała do rodziny o wysokiej pozycji kupieckiej i obywatelskiej. Po śmierci ojca w 1483 r. Mikołaj został praktycznie adoptowany przez swego wuja Lucasa Watzelrodego, późniejszego (w 1489 r.) biskupa Ermeland. Umieszczony w 1491 r. na uniwersytecie krakowskim, poświęcił się przez trzy lata naukom matematycznym pod kierunkiem Alberta Brudzewskiego (1445-1497), a przy okazji nabył pewną umiejętność malowania. W wieku 23 lat wyjechał do Bolonii i tam urozmaicił studia prawa kanonicznego uczęszczaniem na wykłady astronomiczne Domenica Marii Novary (1454-1504). W Rzymie, w roku jubileuszowym 1500, sam wykładał z aplauzem, ale otrzymawszy w 1497 r. nominację na kanonika katedry we Frauenburgu, w 1501 r. ponownie przekroczył Alpy w celu uzyskania kolejnego urlopu na dokończenie kariery naukowej. Pod koniec tego samego roku wstąpił więc do szkoły medycznej w Padwie, gdzie pozostał do 1505 r., uzyskując w międzyczasie 31 maja 1503 r. w Ferrarze stopień doktora prawa kanonicznego. Po powrocie do ojczyzny przebywał w pałacu biskupim w Heilsbergu jako lekarz swego wuja aż do jego śmierci 29 marca 1512 roku. Następnie przeniósł się na emeryturę do Frauenburga i energicznie zajął się swoimi obowiązkami kapitulnymi. Nigdy nie przyjął święceń, ale stale działał jako przedstawiciel kapituły w trudnych warunkach administracyjnych i politycznych; był też komisarzem diecezji Ermeland; jego umiejętności medyczne, zawsze w służbie ubogich, były często pożądane przez bogatych; przed sejmem w Graudenz w 1522 r. przedstawił plan reformy waluty. Wśród tych wielorakich zajęć znalazł jednak czas na opracowanie całkowicie nowego systemu astronomii, przez przyjęcie którego spojrzenie człowieka na wszechświat uległo zasadniczej zmianie.
Główne linie jego wielkiego dzieła zostały ustalone w Heilsbergu; we Frauenburgu, od 1513 r., starał się, przy pomocy skąpych środków instrumentalnych, sprawdzić przez obserwację prawdziwość poglądów, które zawierało. Jego niezadowolenie z doktryn ptolemejskich było wczesne; powrócił z Włoch, gdzie tak zwane poglądy pitagorejskie były wówczas swobodnie dyskutowane, w mocnym i nieodwołalnym posiadaniu teorii heliocentrycznej. Epokowy traktat, w którym ją wyłożył, praktycznie ukończony w 1530 r., zaczął być znany dzięki rękopiśmiennemu obiegowi Commentariolusa, czyli krótkiej popularnej relacji o jej treści, napisanej przez Kopernika w tymże roku. Johann Albrecht Widmanstadt wygłosił na jego temat wykład w Rzymie; papież Klemens VII zaaprobował go, a kardynał Schönberg przekazał autorowi formalne żądanie pełnej publikacji. Zgodę na to udało mu się jednak uzyskać dopiero w 1540 r. dzięki namowom przyjaciół, a zwłaszcza entuzjastycznego ucznia Georga Joachima Retyka (1514-1576), który wydrukował w Narratio prima (Danzig, 1540) wstępne omówienie teorii kopernikańskiej, a jednocześnie przesłał do norymberskiej drukarni kompletną ekspozycję swego mistrza w traktacie De revolutionibus orbium coelestium (1543). Pierwszy wydrukowany egzemplarz dotarł jednak do Frauenburga ledwie na czas, by położyć go na łożu śmierci pisarza. Kopernik, dotknięty apopleksją i paraliżem pod koniec 1542 r., zmarł 24 maja 1543 r., szczęśliwie nieświadomy, że piękny List, w którym dedykował dzieło swego życia papieżowi Pawłowi III, został zniweczony przez anonimową przedmowę, podsuniętą przez Andreasa Osiandera w celu rozbrojenia uprzedzeń przez podkreślenie czysto hipotetycznego charakteru przedstawionych w niej wywodów. Część trygonometryczna książki została wydana jako osobny traktat (Wittenberga, 1542) pod opieką Retyka. Jedynym dziełem wydanym przez Kopernika z własnej inicjatywy była łacińska wersja greckich Listów Teofilakta (Kraków 1509). Jego traktat De monetae cudendae ratione z 1526 r. (pierwodruk w 1816 r.), napisany na polecenie króla Zygmunta I, jest wykładem zasad, na jakich proponowano zreformować walutę prowincji pruskich w Polsce. Opowiada się za jednością systemu monetarnego w całym państwie, przy zachowaniu ścisłej integralności jakości monety i pobieraniu opłaty seklerskiej wystarczającej na pokrycie kosztów bicia.
Ojciec: Niklas Koppernigk (zm. 1483-5)
Matka: Barbara Watzelrode
Bracia: Andreas
Siostra: Barbara
Siostra: Katharina
Uniwersytet: Uniwersytet Jagielloński, Kraków
Uniwersytet: Uniwersytet Boloński
Uniwersytet: Uniwersytet w Padwie
Udar 1542
Komora
Wyemitowana Aug-2005
Krater księżycowy Kopernik
.