Podobnie jak mass media, propaganda odgrywa równie wielką rolę w rozpowszechnianiu wiadomości w zakresie nienawiści etnicznej. Propaganda jest silnie związana z totalitarnymi reżimami w XX wieku, takimi jak Rok 1984 i Folwark zwierzęcy George’a Orwella, które utorowały drogę do komentowania reżimów w tym czasie. W oryginalnym znaczeniu, propaganda promuje przekonania prowadzące do działania.Alternatywnie, Jowett i O’Donnell definiują propagandę jako „celową, systematyczną próbę kształtowania percepcji, manipulowania poznaniami i kierowania zachowaniem w celu osiągnięcia reakcji, która sprzyja pożądanym intencjom propagandysty”.Definicja ta wskazuje na manipulację we własnym interesie – założenie trudne do udowodnienia. Negatywnie, propaganda prezentuje „zorganizowany mit”, który ogranicza szansę na odkrycie prawdy. Wykorzystanie propagandy przez Stalina, Hitlera i Mussoliniego spopularyzowało fałszywe wrażenie propagandy, która ukrywała prawdę przez dłuższy czas.Ponadto, istnieją złożone wpływy, które pojawiły się podczas kampanii propagandowych Wielkiej Wojny (1914-18) i rewolucji rosyjskiej (1917), takie jak telegrafy, gazety, fotografia, radio, film, wielkie korporacje poszukujące nowych rynków, wzrost reformatorskiego dziennikarstwa, a także wpływ ruchów artystycznych, psychologii, socjologii i marketingu.Odmiana propagandy i wojny psychologicznej są zasadniczo zorganizowanymi procesami perswazji.
Jednakże badania empiryczne podają w wątpliwość rolę propagandy w podżeganiu do nienawiści, stwierdzając, że jest ona znacznie mniej zdolna do zmiany umysłów, niż się często zakłada. Na przykład, przegląd literatury z 2017 roku mówi: „Po pierwsze, propaganda często zawodzi. Aby wziąć przykład nazistowskiej propagandy, nie udało się jej wygenerować poparcia dla eutanazji niepełnosprawnych (Kershaw, 1983a; Kuller, 2015), w dużej mierze nie udało się zmienić ludzi we wściekłych antysemitów (Kershaw, 1983b; Voigtländer & Voth, 2015), nie zdołała wygenerować dużej sympatii dla partii nazistowskiej (Kershaw, 1983b, 1987) i szybko nie zdołała uczynić Niemców bardziej optymistycznie nastawionymi do wyniku wojny (Kallis, 2008; Kershaw, 1983a; podobne przykłady dotyczące propagandy stalinowskiej, zob. Brandenberger, 2012; Davies, 1997; propagandy maoistowskiej, zob. Wang, 1995; propagandy północnokoreańskiej, zob. B. R. Myers, 2011).