Background: Niewiele przypadków alergicznego grzybiczego zapalenia zatok było systematycznie ocenianych w celu ostatecznego potwierdzenia roboczych klinicznych, histopatologicznych i serologicznych kryteriów diagnostycznych.
Cele: Celem tego badania było opisanie 67 kolejnych przypadków alergicznego grzybiczego zapalenia zatok, największej liczby przypadków dotychczas opublikowanych.
Metody: Przypadki z jednej praktyki w ciągu 8 lat były oceniane według spójnego protokołu, obejmującego testy skórne, badania chemiczne i serologiczne surowicy oraz analizę próbek chirurgicznych.
Wyniki: Wszyscy pacjenci byli atopowi (100%) i mieli polipowatość nosa (100%). Byli raczej młodzi (33.3 ± 13.1 lat, średnia ± SEM), immunokompetentni (92%; pozostałe 8% z niskim poziomem immunoglobulin ilościowych, ale z prawidłową funkcją), z niewielką przewagą kobiet (58%), z przerostowym zapaleniem błony śluzowej nosa w wywiadzie (100%), zgłaszali wytwarzanie odlewów z nosa (75%) i rozwinęli swoją chorobę w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych. Najczęściej występującym grzybem był Bipolaris spicifera (67%). Całkowite IgE w surowicy (średnia 668 IU/mL) i specyficzne dla grzybów IgG były ogólnie podwyższone, podczas gdy specyficzne dla grzybów precypityny i specyficzne IgE były ogólnie ujemne pomimo pozytywnych specyficznych dla grzybów natychmiastowych testów skórnych nadwrażliwości.
Wnioski: Pacjenci z alergicznym grzybiczym zapaleniem zatok mają tendencję do podwyższonej całkowitej surowiczej IgE i grzybiczo-swoistej IgG w momencie diagnozy, ale nie grzybiczo-swoistej IgE lub precypityn. Omówiono kryteria histopatologiczne dla rozpoznania alergicznego grzybiczego zapalenia zatok. Południowo-zachodnie Stany Zjednoczone wydają się być „gorącym punktem” dla tej choroby, szczególnie powodowanej przez B spicifera. (J Allergy Clin Immunol 1998;102:387-94.)
.