Od 65% do 90% zakażeń dróg moczowych (UTI) u dzieci jest wywołanych przez Escherichia coli. Inne patogeny to Klebsiella species, Proteus species, Pseudomonas aeruginosa i Enterococcus species. Naukowcy z Izraela (Nir Marcus i współpracownicy. The Paediatric Infectious Disease Journal 2005;24:581-5) porównali zakażenia wywołane przez E coli z zakażeniami wywołanymi przez bakterie inne niż E coli.
W latach 2001 i 2002 w trzeciorzędowym pediatrycznym ośrodku medycznym u 158 dzieci stwierdzono 175 epizodów UTI nabytych w środowisku. Większość próbek moczu na posiew uzyskano poprzez cewnikowanie (110) lub aspirację nadłonową (41). Średni wiek dzieci wynosił 31 miesięcy; 50 epizodów wystąpiło u noworodków, a 59 u niemowląt powyżej 1 miesiąca. Dziewięćdziesiąt osiem epizodów dotyczyło dziewczynek. Siedemdziesiąt epizodów było spowodowanych przez bakterie inne niż E. coli. Patogenami innymi niż E. coli były Klebsiella spp, (22), Pseudomonas aeruginosa (17), Enterococcus spp, (14), Proteus spp. (8), Enterobacter spp. (5), gronkowce koagulazoujemne (3) i Acinobacter spp. (1). Trzydzieści siedem spośród 105 zakażeń E coli i 40 spośród 70 zakażeń nie-E coli wystąpiło u chłopców. Dziesięć zakażeń E. coli i 21 zakażeń innych niż E. coli wystąpiło po antybiotykoterapii w poprzednim miesiącu. Dwadzieścia trzy epizody wystąpiły u dzieci, które otrzymały profilaktykę po przebytym wcześniej UTI. Siedem z tych epizodów było wywołanych przez E. coli, a 16 przez patogeny inne niż E. coli. Ośmioro dzieci otrzymało profilaktykę antybiotykiem β-laktamowym i u wszystkich ośmiorga wystąpiło zakażenie inne niż E. coli. Wśród dzieci, którym podawano profilaktycznie trimetoprim-sulfametoksazol, zakażenie E. coli było nie mniej prawdopodobne niż zakażenie non-E. coli. Istotnie częściej po zakażeniu non-E coli stwierdzano zaburzenia czynności nerek (46/70 vs 47/105). Patogeny nie-E coli były istotnie częściej oporne na szeroki zakres antybiotyków, a 19% zakażeń nie-E coli (vs 2% zakażeń E coli) było początkowo leczonych nieodpowiednimi antybiotykami podawanymi dożylnie. Gorączka była nieznacznie niższa w przypadku zakażeń nie-E coli, ale przebieg kliniczny był podobny w obu grupach.
Non-E coli UTI było częste w tej serii i związane z płcią męską, niedawną antybiotykoterapią i podstawową nieprawidłowością nerek. Oporność na antybiotyki była częstsza niż w przypadku UTI wywołanego przez E. coli.