Z dużym zainteresowaniem przeczytaliśmy ostatnie badania Welk i Herschorn oraz związany z nimi komentarz Steele’a, dotyczące roli autologicznych pętli z powięzi odbytnicy w leczeniu złożonego nawracającego wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet (SUI).1,2 Autorzy donoszą, że w średnioterminowej obserwacji 33 kobiet, u których wcześniej nie powiodła się operacja trzymania moczu, pętla z powięzi łonowej wiązała się ze znacznym zmniejszeniem zużycia podpasek i dobrym wskaźnikiem zadowolenia pacjentki.1
W 2010 roku dokonaliśmy przeglądu opublikowanego piśmiennictwa na temat opcji terapeutycznych dotyczących postępowania u kobiet z nawrotem SUI po nieudanej syntetycznej podwiązce środkowo-moczowodowej (mid-urethral sling, MUS).3 W tym czasie nie przeprowadzono żadnych badań dotyczących wyników po PVS w przypadku wcześniejszej nieudanej operacji MUS, dlatego dane przedstawione przez Welk i Herschorn są szczególnie pożądane. W naszym trzeciorzędowym oddziale uroginekologicznym zebraliśmy ostatnio dane dotyczące kobiet poddanych PVS z powięzi prostej z powodu złożonego, nawracającego SUI. U wszystkich kobiet, u których rozważano PVS, wykonano przedoperacyjną wideurodynamikę. Zastosowana technika chirurgiczna była bardzo podobna do techniki Welka i Herschorna,1 z pobraniem paska powięzi prostej o wymiarach 13 × 2 cm. Wszystkie przypadki były obserwowane w klinice w 6 tygodniu i 12 miesiącu po operacji, a następnie w różnych okresach kontrolnych. Na wizytach kontrolnych wykonywano uroflowmetrię i objętość resztek po oddaniu moczu oraz oceniano subiektywne wyleczenie SUI.
Zidentyfikowaliśmy 7 kobiet, które poddano PVS po wcześniejszym niepowodzeniu MUS, z którymi skontaktowano się telefonicznie w celu wypełnienia kwestionariusza ICIQ-SF4 i stwierdzenia wyleczenia (tab. 1). Kobiety miały medianę wieku 61 lat (zakres: 41-73) i stanowiły złożoną grupę, z medianą 2 (zakres: 1-4) wcześniejszych operacji w zakresie trzymania moczu. Wszystkie kobiety wypełniły ankietę telefoniczną, a mediana odstępu czasu od PVS wynosiła 5 lat (zakres: 0,5-9 lat). Długoterminowy odsetek niepowodzeń po PVS z powodu nawracającego SUI w naszej populacji wynosił 14% (1/7). Pacjentka ta miała przedoperacyjną dysfunkcję pęcherza moczowego i 4,5 roku po PVS nadal wymagała samocewnikowania. Druga pacjentka wymagała samocewnikowania z powodu dysfunkcji oddawania moczu de novo, ale była sucha.
Tabela 1.up
DO
PVR (mL)
MUCP (cmH2O)
Czas (lata)
ICIQ
OAB
SUI
1
IVS
1
Bulking
29
N
0
18
-.
9
3/21
N
V. mild
2
IVS
4
None
21
N
0
52
–
7.5
8/21
Y
N
3
IVS
6
Pessary na nietrzymanie moczu
32
N
0
25
Zator płucny zatorowość płucna
6
3/21
Y
N
4
IVS
2
Powtórny IVS
33
Y
200
N/A
Przed-istniejąca dysfunkcja układu moczowego (CISC)
4.5
19/21
Y
Y
5
TVT-O
2
Kolposuspensja & wybrzuszenie (x2)
27
N
40
11
UTI, gorączka
3
7/21
Y
N
6
TVT
4
Pessary & bulking
27
Y
30
25
-.
2
0/21
N
N
7
TVT
5
Zawiesina kolposuspensyjna & pessary
28
N
0
29
De novo voiding dysfunction (CISC)
0.5
19/21
Y
N
MUS: sling śródcewkowy; SUI: wysiłkowe nietrzymanie moczu; BMI: wskaźnik masy ciała; DO: nadreaktywność wypieracza; PVR: objętość resztkowa po mikcji; MUCP: maksymalne ciśnienie zamknięcia cewki moczowej; ICIQ: International Consultation on Incontinence (short form); OAB: pęcherz nadreaktywny; IVS: intravaginal sling; TVT-O: trans-vaginal tape-obturator; UTI: urinary tract infection; CISC: clean intermittent self-catheterization; PVS: pubovaginal sling.
Ogółem 71% (5/7) kobiet zostało całkowicie wyleczonych, a 86% (6/7) było zadowolonych. Częstość występowania OAB de novo u kobiet ze stabilnym pęcherzem przed operacją wynosiła 80% (4/5). Jedna kobieta, z historią znanej trombofilii, doznała dużego zatoru płucnego w 12 dniu pooperacyjnym, ale w pełni wyzdrowiała.
Zgadzamy się z uwagami Steele’a, że autologiczna PVS nadal ma rolę jako procedura ratunkowa w złożonych nawracających SUI u kobiet. Stwierdziliśmy, że PVS wiązał się z niskim odsetkiem niepowodzeń, ale wysokim odsetkiem OAB de novo po 5 latach w małej populacji kobiet z wcześniejszym niepowodzeniem syntetycznego MUS. Chociaż przypadek zatoru płucnego w naszej populacji budzi pewne obawy, poprzednie prace z Urinary Incontinence Treatment Network donosiły o niskim odsetku (0,3%) żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej po PVS, co jest uspokajające.5
.