Polieter, dowolna klasa substancji organicznych otrzymywana przez łączenie lub polimeryzację wielu cząsteczek prostszych związków (monomerów) przez utworzenie między nimi połączeń eterowych; polietery, które mogą mieć budowę łańcuchową lub sieciową, stanowią niezwykle zróżnicowaną grupę polimerów.
Glikole polietylenowe są rozpuszczalnymi w wodzie cieczami lub woskowymi ciałami stałymi stosowanymi w preparatach kosmetycznych i farmaceutycznych oraz w produkcji środków emulgujących lub zwilżających i smarów. Glikole polipropylenowe są cieczami, w większości nierozpuszczalnymi w wodzie, stosowanymi do tłumienia piany w procesach przemysłowych oraz do wytwarzania żywic poliuretanowych, płynów hydraulicznych i różnych innych materiałów.
Żywice epoksydowe, szeroko stosowane jako powłoki i kleje, są otrzymywane w wyniku przekształcenia ciekłych polieterów w ciekłe ciała stałe przez połączenie długołańcuchowych cząsteczek w sieci, proces zwany utwardzaniem. Żywice fenoksylowe to polietery podobne do tych stosowanych w epoksydach, ale polimery mają większą masę cząsteczkową i nie wymagają utwardzania; są one stosowane głównie jako podkłady pod metale. Żywice z tlenku polifenylenu, takie jak Noryl, mają dużą odporność na wodę i wysokie temperatury (175°-300° C; 350°-575° F). Penton, polieter zawierający chlor, na który nie wpływa wiele chemikaliów, jest produkowany w arkusze używane do wykładania zbiorników magazynowych i tym podobnych.