Diagnostyka różnicowa masowych zmian w wątrobie jest szeroka, a postawienie właściwego rozpoznania może stanowić wyzwanie, zwłaszcza w przypadku biopsji igłowej. Diagnostyka różnicowa guzów wątroby u dzieci jest inna niż u dorosłych i wykracza poza zakres tego przeglądu. U dorosłych postępowanie zależy od wieku, płci i obecności chorób wątroby w tle. Zmiany chorobowe można podzielić ogólnie na pierwotne i przerzutowe (wtórne), a zmiany pierwotne można dalej podzielić na pochodzenia wątrobowokomórkowego i niewątrobowokomórkowego. Do pierwszej kategorii należą zmiany łagodne i złośliwe powstające z hepatocytów, natomiast do drugiej – nowotwory dróg żółciowych, mezenchymalne, krwiotwórcze i naczyniowe. Omówienie nowotworów nienabłonkowych wykracza poza zakres tego opracowania. Zmiany hepatocytarne obejmują guzki dysplastyczne, ogniskową hiperplazję guzkową, gruczolaka wątroby i raka wątrobowokomórkowego, a diagnostyka różnicowa może być trudna i wymaga korelacji kliniczno-patologicznej oraz zastosowania markerów immunohistochemicznych (IHC). Wątroba jest częstym miejscem występowania przerzutów, niekiedy o nieznanej lokalizacji pierwotnej, a kluczem do postawienia prawidłowej diagnozy jest przeprowadzenie odpowiednich badań. Prawidłowa diagnoza w tym przypadku wymaga systematycznego podejścia ze zwróceniem uwagi na cechy histologiczne, wyniki badań obrazowych, obraz kliniczny i rozsądne wykorzystanie markerów IHC. Lista przeciwciał, które mogą być użyte do tego celu, stale się wydłuża. Ważne jest, aby patolodzy byli na bieżąco z czułością i swoistością tych markerów, ich rolą diagnostyczną i implikacjami klinicznymi. Celem tego przeglądu jest przedstawienie diagnostyki różnicowej mas wątrobowych u dorosłych i omówienie podejścia algorytmicznego w celu postawienia właściwego rozpoznania.
Localizador
Blog Network
