Background: Nowsze inhibitory P2Y12 charakteryzują się lepszą skutecznością niż klopidogrel. Jednak to, czy tikagrelor lub prasugrel mają lepszy porównawczy profil bezpieczeństwa i skuteczności, zwłaszcza w perspektywie długoterminowej, pozostaje nierozstrzygnięte.
Cel: Porównaliśmy prasugrel i tikagrelor u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym (ACS) poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI).
Metody: MEDLINE i bibliotekę Cochrane przeszukano pod kątem randomizowanych badań kontrolowanych (RCT) lub badań obserwacyjnych porównujących prasugrel z tikagrelorem u pacjentów z ACS poddawanych PCI. W celu obliczenia ilorazów szans (OR) z 95% przedziałami ufności (CI) zastosowano łączenie efektów losowych. Analizy stratyfikowano według czasu trwania obserwacji (krótkoterminowej i długoterminowej) oraz projektu badania.
Wyniki: W sumie 14 badań (sześć RCT, osiem badań obserwacyjnych), obejmujących 40 188 pacjentów, spełniało kryteria kwalifikacji. Analiza zbiorcza nie wykazała, aby prasugrel istotnie zmniejszał śmiertelność z wszystkich przyczyn w porównaniu z tikagrelorem w krótkim (OR 0,49; 95% CI 0,20-1,20; p = 0,11) lub długim okresie (OR 0,74; 95% CI 0,48-1,15; p = 0,38). W połączonych badaniach obserwacyjnych stwierdzono istotnie mniejszą długoterminową śmiertelność z wszystkich przyczyn (OR 0,63; 95% CI 0,43-0,92; p = 0,02) i krótkoterminową zakrzepicę w stencie (OR 0,46; 95% CI 0,28-0,75; p = 0,002) w przypadku stosowania prasugrelu. Nie zaobserwowano istotnej różnicy w ryzyku zawału mięśnia sercowego bez zgonu, udaru niedokrwiennego, krwawienia lub powtórnej rewaskularyzacji między obiema grupami. Wyniki pozostały podobne po stratyfikacji w zależności od obserwacji i projektu badania.
Wnioski: Obecna analiza sugeruje, że prasugrel może mieć lepszy profil skuteczności niż tikagrelor u pacjentów z ACS poddawanych PCI. Jednak przewagę tę zaobserwowano jedynie w połączonych badaniach obserwacyjnych i prawdopodobnie wpływ na nią ma błąd selekcji.