[Psychoneuroza histeryczna i jej granice psychopatologiczne i kliniczne]

Celem autora niniejszej pracy jest określenie cech klinicznych i psychopatologicznych psychoneurozy histerycznej, korelując jej objawy (jako charakterystyczne dla tej nerwicy) ze spekulacjami psychodynamicznymi psychoanalizy. W tym celu autorka zaczyna od zaliczenia tego zaburzenia do psychonerwic w odróżnieniu od nerwic właściwych, a w ramach tej grupy do nerwic przeniesieniowych, oddzielając je w ten sposób od nerwic narcystycznych i impulsywnych. Psychonerwicę histeryczną odróżnia się również od nerwicy fobicznej i nerwicy natręctw. Następnie definiuje się obraz kliniczny psychonerwicy histerycznej, biorąc pod uwagę osobowość z jednej strony i objawy z drugiej. Za cechy charakterystyczne tej osobowości uważa się uzależnienie, zaburzenia zachowań seksualnych, agresywność, efekty identyfikacji i represji. Do objawów histerycznych należą objawy paroksyzmu, objawy cielesne i trwałe oraz zespoły psychiczne. Autor dokonuje klinicznej charakterystyki tych zjawisk, tak jak są one rzeczywiście stwierdzane. Na tej podstawie autor zamierza odróżnić histerię od normalności, od nerwicy fobicznej i natręctw, od psychozy schizofrenicznej, maniakalno-depresyjnej i paranoicznej, od nerwicy urazowej i faktycznej, od chorób psychosomatycznych i padaczki. Krytycznie analizuje zasadność kryteriów diagnostyczno-różnicujących i wskazuje na pokrywanie się z innymi patologiami, omawiając w skrócie teoretyczne i praktyczne problemy, jakie te pytania stwarzają.