Aby sklasyfikować pyelonephritis musimy wziąć pod uwagę czy występują powikłania i jak długo trwa infekcja. Najczęstszym podziałem jest podział na ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, które z kolei można podzielić na powikłane lub niepowikłane, jednostronne lub obustronne, lub inne typy w zależności od skojarzenia z różnymi procesami, np. ksantogranulomatyczne odmiedniczkowe zapalenie nerek.
Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerekEdit
Ta postać jest zakażeniem miąższu nerkowego wtórnym do zakażenia układu moczowego, ale kolonizacja nerki następuje również hematogennie z odległych ognisk zakażenia. W większości przypadków izolowaną bakterią jest Escherichia coli, ale w grę mogą wchodzić również inne mikroorganizmy: Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Salmonella spp, Mycobacterium tuberculosis, Candida spp i inne rozsiane grzybice.
Najczęstszym mechanizmem w genezie AP jest wstępowanie drobnoustrojów z pęcherza moczowego do miedniczki nerkowej przez moczowody, dzięki różnym sprzyjającym warunkom, zależnym zarówno od drobnoustroju, jak i gospodarza, Wiąże się to głównie z mechanizmami adhezyjnymi drobnoustrojów do urotelium oraz istnieniem czynników mechanicznych, takich jak przeszkoda w odpływie moczu, uraz, refluks pęcherzowo-moczowodowy, neurogenna dysfunkcja pęcherza moczowego czy obecność cewnika w pęcherzu moczowym.
Powikłane ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, które rozwija się u pacjentów w immunosupresji lub u pacjentów z anatomicznymi i (lub) czynnościowymi zmianami w drogach moczowych: m.in. nowotwory, zwężenia, kobiety w ciąży i chorzy na cukrzycę. Nawracające infekcje lub mężczyźni z ogniskami w gruczole krokowym są również uważani za powikłane.
Odmiedniczkowe zapalenie nerekEdit
Odmiedniczkowe zapalenie nerek jest martwiczym zakażeniem nerek charakteryzującym się obecnością gazu wewnątrz miąższu nerkowego, w strukturach wydalniczych lub w przestrzeniach okołonerkowych. Jest to rzadki proces, dotykający głównie chorych na cukrzycę, związany z namnażaniem się beztlenowych bakterii gazotwórczych. Jest to również poważny proces, mogący prowadzić do szybkiego zgonu w wyniku wstrząsu septycznego i wynikającego z niego zespołu dysfunkcji wielonarządowych. Rozpoznanie należy podejrzewać w odmiedniczkowym zapaleniu nerek, które nie reaguje dobrze na leczenie lub wykazuje objawy nasilenia, zwłaszcza u chorych na cukrzycę. Badaniem z wyboru jest tomografia komputerowa, ponieważ umożliwia zarówno postawienie pewnego rozpoznania na podstawie obecności gazu, jak i klasyfikację radiologiczną, która ma znaczenie prognostyczne. Podejście terapeutyczne zależy od wielokrotnej analizy stanu klinicznego pacjenta i obrazów TK. Wymaga wczesnego leczenia antybiotykami. W większości przypadków pierwszym etapem leczenia jest prawie zawsze ewakuacja przezskórnym drenażem, ale nie należy zwlekać z ewentualną zbawienną nefrektomią.
Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerekEdit
Jest to zakażenie układu moczowego, które ma cięższy przebieg niż postać ostra. Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek występuje znacznie częściej w przypadku tzw. refluksu pęcherzowo-moczowodowego, spowodowanego wrodzonymi wadami budowy, uniemożliwiającymi prawidłowe opróżnianie kanalików zbiorczych nerki. Najbardziej przerażającym powikłaniem jest uszkodzenie kanalików nerkowych, które może przejść w przewlekłą niewydolność nerek. In some cases there may be sepsis.
This form is an infection of the renal parenchyma originating secondary to a urinary tract infection, but colonisation of the kidney also occurs haematogenously from distant infectious foci and can cause death.
As a congenital defect infection, it is most often diagnosed in children, sometimes late, when renal damage is too advanced.
This form is a congenital infection of the renal parenchyma originating secondary to a urinary tract infection, but colonisation of the kidney also occurs haematogenously from distant infectious foci and can cause death.
As a congenital defect infection, it is most commonly diagnosed in children, sometimes late, when renal damage is too advanced.