Termin „kość” odnosi się do rodziny materiałów, które mają złożone hierarchicznie zorganizowane struktury. Struktury te są przede wszystkim przystosowane do pełnienia różnorodnych funkcji mechanicznych, jakie spełnia kość. Tutaj dokonujemy przeglądu relacji struktura-mechaniczne jednego z typów strukturalnych kości, kości płytkowej. Jest to typ najbardziej rozpowszechniony u wielu ssaków, w tym u człowieka. Jednostka płytkowa składa się z pięciu podwarstw. Każda podwarstwa jest układem ułożonych w jednej linii zmineralizowanych włókien kolagenowych. Orientacje tych układów różnią się w każdej podwarstwie zarówno w odniesieniu do osi włókien kolagenowych, jak i do warstw krystalicznych, tak że powstaje złożona, obrócona struktura przypominająca sklejkę. Nie udało się zidentyfikować specyficznych funkcji dla kości blaszkowatej, w przeciwieństwie do innych typów kości. Dlatego zaproponowano, że struktura płytkowa jest wielofunkcyjna – „betonowa” w rodzinie materiałów kostnych. Zmierzone doświadczalnie właściwości mechaniczne kości blaszkowatej wykazują wyraźną anizotropię w odniesieniu do kierunku osi kości długich. Porównanie właściwości sprężystych i wytrzymałościowych równoległych szeregów jednostek blaszkowych utworzonych w kości pierwotnej z cylindrycznie ukształtowanymi strukturami osteonalnymi w kości wtórnie ukształtowanej pokazuje, że większość wewnętrznych właściwości mechanicznych jest wbudowana w strukturę blaszkową. Główną zaletą kości osteonalnej są jej właściwości pękające. Matematyczne modelowanie właściwości sprężystych w oparciu o strukturę blaszkowatą i z wykorzystaniem zasady mieszanin może ściśle symulować zmierzone właściwości mechaniczne, zapewniając lepszy wgląd w relacje struktura-mechaniczne kości blaszkowatej.
.