W dniu 24 maja 2012 roku kapsuła Dragon firmy SpaceX została wystrzelona i tym samym stała się pierwszym komercyjnie zbudowanym pojazdem, który zacumował i przewiózł ładunek na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS). Pomyślnie zakończyła swoją misję i powróciła na Pacyfik 31 maja 2012 r.1 Dokowanie Dragona stanowiło historyczny moment, w którym komercyjnemu przedsiębiorstwu udało się osiągnąć to, co wcześniej było możliwe tylko dla rządów. „W historii lotów kosmicznych – tylko cztery podmioty wystrzeliły kapsułę kosmiczną na orbitę i pomyślnie sprowadziły ją z powrotem na Ziemię: Stany Zjednoczone, Rosja, Chiny i SpaceX”.2 Chociaż jest to monumentalne osiągnięcie dla przemysłu prywatnego, nie możemy ignorować wartości partnerstwa publiczno-prywatnego i roli, jaką rząd odegrał w umożliwieniu tego niesamowitego osiągnięcia.
W tym artykule zbadam, w jaki sposób partnerstwo publiczno-prywatne umożliwia rozwój komercyjnego przemysłu kosmicznego, postrzeganego przez pryzmat Rethinking Business Institutional Hybrid Framework przedstawionego przez profesorów Uniwersytetu w Oxfordzie Marca Ventrescę i Alexa Nicholsa w ich kursie Rethinking Business MBA. Zamierzam wykazać, że argument NASA kontra komercyjna przestrzeń kosmiczna jest fałszywą dychotomią i że tylko dzięki współpracy oba sektory mogą nadal przesuwać granice podróży kosmicznych i eksploracji. Zamierzam to zrobić, omawiając najpierw, jak doszło do powstania partnerstwa NASA-SpaceX i jakie były jego przyczyny. Następnie zbadam, czym jest partnerstwo publiczno-prywatne (PPP) w porównaniu z innymi rządowymi programami prywatyzacyjnymi i wyjaśnię, dlaczego umowy Space Act różnią się znacząco od wszystkiego, co robiono wcześniej. Następnie przeanalizuję wpływ tych umów i przedstawię ich korzyści w celu wykazania wartości, jaką tworzą, zwłaszcza w obszarach wzajemnego tworzenia wartości i rozwoju gospodarczego.