Przepuklina dysku piersiowego jest rzadka i występuje głównie pomiędzy T8 a L1. Przepuklina jest zwapniała w 40% przypadków i określana jako olbrzymia, gdy zajmuje ponad 40% kanału kręgowego. Zabieg operacyjny jest wskazany, gdy u chorego występują silne bóle kręgosłupa, uporczywa neuralgia międzyżebrowa lub deficyty neurologiczne. Istotne znaczenie ma wybór sposobu postępowania chirurgicznego. Przepukliny zwapniałe w linii pośrodkowej wykonuje się z cięcia przezklatkowego, natomiast przepukliny miękkie boczne z cięcia tylno-bocznego. Częstość powikłań przy podejściu przezklatkowym jest wyższa niż przy podejściu tylno-bocznym, jednak to pierwsze jest wykonywane w bardziej złożonych przypadkach przepukliny. Metoda torakoskopowa jest mniej inwazyjna, ale wymaga długiego czasu nauki. Potencjalnym rozwiązaniem kompromisowym jest minitorakotomia wsteczna. Fuzja jest zalecana w przypadku przepukliny wielopoziomowej, przepukliny w kontekście choroby Scheuermanna, w przypadku resekcji ponad 50% kości z trzonu kręgu, u pacjentów z przedoperacyjnym bólem pleców lub przepukliną w odcinku piersiowo-lędźwiowym. Obok powikłań specyficznych dla podejścia chirurgicznego, ryzyko operacyjne obejmuje pogorszenie stanu neurologicznego, przerwanie ciągłości opony twardej i przetoki podpajęczynówkowo-opłucnowe. Olbrzymie zwapniałe przepukliny krążków międzykręgowych w największym stopniu przyczyniają się do mielopatii, poszerzenia śródoperacyjnego i powikłań pooperacyjnych. Omówiono niektóre środki techniczne, które można zastosować, aby zapobiec powikłaniom, a także sposoby radzenia sobie z nimi.
Localizador
Blog Network
