Opis: Dorosłe żaby rzeczne (Rana heckscheri) są dużymi żabami, o długości od 3 do 5 cali (7-13 cm). Rekordowa długość to ponad 6 cali (15,5 cm). Powierzchnia grzbietowa może być od zielonej, ciemnozielonej, do zielonkawo czarnej. Brzuch może być prawie całkowicie czarny, ale zazwyczaj jest średnio- lub ciemnoszary. Na brzuchu również występują krótkie faliste linie lub jasne plamki. Żaby rzeczne przypominają żaby śmieszki (Rana catesbeiana) i żaby trawne (Rana grylio), ale można je odróżnić dzięki obecności jasnych plam na wargach, szczególnie na dolnej szczęce. Samce mają bardziej żółtawe gardło niż samice. Również tympanon, lub błona bębenkowa, jest większa niż oko u samców. U samic natomiast tympanon jest tej samej wielkości lub mniejszy od oka. Żaby rzeczne nie mają grzbietowo-bocznych grzbietów, co pomaga w odróżnieniu ich od podobnej żaby zielonej (Rana clamitans). Skóra żab rzecznych jest również bardziej szorstka niż u innych żab śmieszek, innymi słowy skóra jest bardziej szorstka i mocno pomarszczona. Żaby te można również rozpoznać po bladym pasie obrysowującym pachwinę. Młodociane osobniki mają wyraźnie czerwone oczy. Kijanki są bardzo duże i mają rzucający się w oczy czarny margines na płetwie ogonowej.
Range and Habitat: Żaby rzeczne występują na Równinie Nadbrzeżnej w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, od południowej Karoliny Północnej do Missisipi. Można je znaleźć w różnych siedliskach wodnych, ale są najbardziej powszechne wzdłuż „blackwater” potoków i w cyprysowych bagnach.
Habits: Te żaby są nocne i są łatwiejsze do podejścia niż inne żaby. Zamiast uciekać, żaby rzeczne będą często grać martwe i iść wiotki lub wydzielać nieprzyjemny zapach. Rozmnażają się od kwietnia do początku sierpnia. Duże kijanki żab rzecznych mogą osiągnąć rozmiar do 5 cali. Kijanki wykazują również zachowania szkolne, co jest rzadkością wśród żab z dużymi kijankami.
Zawołanie: Wołanie tych żab można opisać jako głębokie, nisko brzmiące, toczące się chrapanie.
Stan zachowania: Żaby rzeczne są nieco powszechne w południowej Równinie Nadbrzeżnej Georgii, gdzie odpowiednie siedlisko jest nadal dostępne. To najwyraźniej zmniejszyła się na wschodzie, choć, i uważa się za wymarłe w Karolinie Północnej. Utrata siedlisk jest przypuszczalnie przyczyną tych spadków. Nie ma stanowego lub federalnego prawa chroniącego ten gatunek. Status IUCN (Czerwona Lista) dla tego gatunku to LC (Least Concern).