Tritrichomonas foetus, mikroskopijny jednokomórkowy, wiciowaty pasożyt pierwotniaczy, tradycyjnie identyfikowany jako przyczyna chorób układu rozrodczego u bydła, został wykazany jako ważna przyczyna biegunki u kotów. Do niedawna nie udało się zidentyfikować skutecznego leczenia przeciwbakteryjnego Tritrichomonas foetus u kotów. Ponieważ zalecane dawki leków przeciwdrobnoustrojowych nie sprawdziły się u kotów zarażonych Tritrichomonas foetus, a badania in vitro wykazały oporność na wiele leków, trwają badania mające na celu znalezienie skutecznej metody leczenia. W jednym z badań, przeprowadzonym przez dr Jody Gookin, nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości kliniczno-patologicznych ani działań niepożądanych przy stosowaniu ronidazolu, a badania wykazały, że ronidazol podawany w dawce 30-50 mg/kg m.c. doustnie dwa razy dziennie przez 2 tygodnie był w stanie rozwiązać problem biegunki i wyeliminować zakażenia Tritrichomonas foetus u kotów. Kliniczne stosowanie ronidazolu ujawniło odwracalną, prawdopodobnie związaną z dawką, neurotoksyczność. Koty otrzymujące ronidazol powinny być monitorowane pod kątem wystąpienia objawów oczopląsu, ataksji lub zmiany zachowania, a w przypadku zaobserwowania któregokolwiek z tych objawów ronidazol należy natychmiast odstawić. Wielu farmaceutów zaczęło zaopatrywać się w czysty proszek ronidazolu w celu przygotowania recept weterynaryjnych na leczenie Tritrichomonas foetus. Dawki ronidazolu są zazwyczaj przygotowywane w postaci kapsułek, najbardziej pożądanej formy dawkowania, ponieważ (1) kapsułki maskują wyjątkowo gorzki smak ronidazolu, (2) dokładne dawkowanie zmniejsza ryzyko neurotoksyczności, która została zgłoszona przy wyższych dawkach, i (3) właściciel może być pewny, że cała dawka została połknięta przez kota po podaniu kapsułki.
Localizador
Blog Network
