Rozwój akinii trzustkowych w embrionach zaskrońca zwyczajnego Natrix natrix (Lepidosauria, Serpentes)

Badania te dotyczą różnicowania się tkanki akinarnej trzustki w embrionach zaskrońca zwyczajnego Natrix natrix przy użyciu mikroskopii świetlnej, transmisyjnej mikroskopii elektronowej i znakowania immunozłotem. Różnicowanie się komórek akinarnych w trzustce zarodka zaskrońca zwyczajnego jest podobne do różnicowania się komórek innych płazów. Akineza trzustkowa pojawiła się po raz pierwszy w stadium VIII, które jest środkowym punktem rozwoju embrionalnego. Zaobserwowano dwa schematy różnicowania się komórek acinarnych. Pierwszy z nich polegał na tworzeniu się ziarnistości zymogennych, po czym następowała migracja komórek z przewodów. W drugim, pod koniec różnicowania komórek akrynowych powstawała jedna granulka zymogenu. W trakcie rozwoju embrionalnego w acinariach trzustki N. natrix powstało pięć typów ziarnistości zymogennych, co korelowało ze stopniem ich dojrzewania i kondensacji. W obrębie różnicujących się acinii badanego gatunku występowały trzy typy komórek: komórki acinarne, centroacinarne i endokrynne. Źródłem komórek akinarowych, jak i centroakinarowych w trzustce badanych gatunków były przewody trzustkowe, co jest podobne jak u innych kręgowców. W różnicujących się akiniach trzustkowych N. natrix nie stwierdzono obecności komórek pośrednich. Może to być związane z brakiem aktywności transdyferencjacyjnej komórek akrynowych u badanego gatunku. Aktywność amylazową trzustki egzokrynnej stwierdzono dopiero pod koniec rozwoju embrionalnego, co może być związane z odżywianiem się zwierząt po wylęgu ze źródeł zewnętrznych bogatych w węglowodany oraz obecnością enzymów trawiennych w żółtku jaja. Podziały mitotyczne komórek akinarnych były głównym mechanizmem ekspansji tkanki akarynowej podczas różnicowania się trzustki u zarodków zaskrońca.