Jeśli definicja Watagei-san odnosi się do języka angielskiego, to jest to bardzo interesujące.
Inną rzeczą jest to, że nie mogę sobie wyobrazić, aby ktoś próbował się zabić „z rytuału” poprzez rozcięcie brzucha. Niezwykle trudno jest przeciąć brzuch żywej osobie z powodu napięcia mięśni brzucha, ponadto trudno jest przeciąć go na tyle, by umrzeć, z powodu mniejszej ilości krwi lub śmiertelnych organów, które zawiera brzuch.
W rzeczywistości, dowiedziałem się ostatnio (i było to szeroko relacjonowane w telewizji), że nawet w czasach samurajów, mało kto faktycznie ciął swój brzuch podczas rytuału seppuku. Prawidłowy rytuał polegał na tym, że w momencie, gdy samobójca dotyka noża, drugi facet miał odciąć mu głowę.
Historycy twierdzą, że członek Shinsengumi Keisuke Sannan (lub Yamanami) był jednym z tych rzadko odważnych ludzi, którzy pozwolili im poczekać, aż faktycznie sam odciął sobie dużą część brzucha.
W dzisiejszej Japonii, każdy akt rozcięcia brzucha (taki jak wypadek, morderstwo lub operacja) może być wyrażony jako „hara o kiru”. Jednakże „seppuku” odnosi się tylko do rytuału samobójczego. Słowo „harakiri” jest prawie nie używane w Japonii dzisiaj, ale głównie odnosi się do „sposobu, w jaki obcokrajowcy wyrażają seppuku”.
Więc jeśli facet próbuje się zabić próbując przeciąć sobie brzuch bez żadnego planowania z góry, prawdopodobnie skończy się na dźganiu różnych części ciała w nadziei, że umrze, lub pobiegnie do pistoletu zamiast tego, i po prostu zostanie zgłoszony w Japonii jako „nankasho mo sashite juu de jisatsu shita (dźgnął wiele miejsc i zabił się pistoletem)”
.